In het begin waren de plantjes klein, nederig en ondergeschikt aan het immense veld waarop ze groeiden. Klein en jong en groen als de ogen van een kat groeiden ze daar. De zon veranderde hun kleine blaadjes in roestige grote vertakkingen, stevig geworteld en diep in de aarde gegroeid. De stammetjes veranderden trapsgewijs in een sterke wirwar van kronkelende armen met een enorme scheut als basis. Geworteld en gesterkt tegen de grillige natuur groeiden ze uit tot levensgrote gewassen. Elkaar het licht benemend, zwaaiden ze heen en weer op de maat van de stevige wind die het veld in haar macht hield.
De wind was warm, zweterig en de lucht die in het woud van planten hing was vervuld met een vreemde sterke geur. Een geur van dode klamme aarde, muf en weeïg. Een lucht zo vast en compact dat deze zich diep ingetrokken in de planten had genesteld, verstikkend en machtig. Op de maat van de wind werd het bewegen van de stammen kalmer en eindigde in een bedrukkende pauze. Een vreemde lege stilte maakte zich meester van de genadige planten. De wind bestuurde niet langer, maar maakte plaats voor een dodelijke kalmte. De planten berustten in een afwachtende houding en werden omgeven door een andere geur dan tevoren. Een geur die ze vaag herkenden als iets dierlijks, maar toch vreemder, anders.
Schielijk langzaam en bijna geluidloos begon zich iets in het enorme veld te roeren. Het bracht de vochtige stil hangende lucht in beweging en zocht zich een weg tussen het diepe onbelichte gebladerte. Traag liet het zich de weg vrij maken door vertakkingen en bladeren te laten wijken en verschrompelen in het grote niets van de onderdanigheid. En zo onverwacht als het in beweging was gekomen stopte het ook weer. Iets had de aandacht getrokken, de interesse gewekt. Iets had afgeweken van al dat het tegengekomen was en een scherpe lichtstraal had zich door het dichte gebladerte gesneden en bescheen wat de interesse had gewekt. Bladeren en takken werden weggetrapt en een voorwerp werd verder ontbloot door de lichtbron.
Het ding werd met een woeste ruk uit de klamme en vochtige aarde gescheurd. Sommige onderdelen van het voorwerp glommen terwijl de rest was bedekt met modderresten en onkruid. Een vlezige klomp met vervormde vingerachtige vertakkingen veegde ruw het puntvormige oppervlakte schoon. Een glad voorwerp openbaarde zich onder het wrijven van de knuist en de scherpe zijkant sneed zich vast in de palm. Een morsige dikke vloeistof sappelde uit de handpalm en het mes gleed terug in de aarde. De wond werd met een ruwe droge tong schoon geschraapt en de andere hand trok het mes opnieuw uit de grond. De knuist vormde zich naar het heft en het voorwerp had dusdanig de fascinatie, dat degene die het vasthield zichzelf al als de bezitter bestempelde en deze schat nimmer meer uit handen besloot te geven. Het kromp in elkaar van genot en werd weer één met de plantenmassa alsof er niets was gebeurd. Enkele momenten later heerste er opnieuw rust over het veld, een stilte zo drukkend aanwezig dat elke adem zich bestierf. Elk mogelijk leven werd gesmoord door de diepe moordende stilte, omvangrijk en doordringend als nooit te voren.
Op datzelfde moment verliet Shiral zijn huis. Hij had de hele zomer tevergeefs naar zijn zakmes gezocht, dat hij in de lente in het nog jonge maisveld was verloren. Dit was zijn laatste kans om zijn geliefde mes te vinden, want de dag erna zouden de maaimachines immers komen. Hij kon ook niet weten dat zijn lichaam een dag later levenloos en weggerukt uit het leven tussen de planten zou worden gevonden. Wat niet weet, wat niet deert, Monsters bestaan echt en als ze iets van je willen houden hoef je niet te rekenen op medewerking. Ze bewaren hun schatten op leven en dood.
Slaap lekker.
@missnienox – 1993 – Nienke 19 jaar, een groot liefhebber van Stephen King.
P.S. Zin in andere macabere en lugubere verhalen? Misschien vind je de volgende exemplaren ook boeiend:
@Sindy Sussengut
Reactie plaatsen
Reacties
Je zit na 1 alinea al helemaal in de sfeer van het verhaal, heerlijk!
Merci lieve Gerda en fijn dat het gelukt is met de sfeeropbouw. Mijn zoon vond het een eng verhaal, sinister. En dat terwijl hij van horror/ thrillers houdt. Ben blij dat het spooky genoeg is.