Ella had bij hem kunnen zijn nu. Gedragen door zijn armen en versmeltend met zijn lijf. Daar waar de tijd zou stilstaan – zittend op zijn bank en kijkend in zijn ogen. Het echte leven voor even buitensluitend. Tijdloos en volledig in het moment. Ze zou gelachen hebben om zijn grappen en luisteren naar zijn sterke verhalen. Hij zou haar laten voelen wat het inhield om een echte vrouw te zijn. Hij zou haar gekoesterd hebben en zij zou zich welkom voelen. Hij zou haar het gevoel geven grappig en aantrekkelijk te zijn. Speels en wild. Ondeugend en spannend. Ze had hem toegelaten in haar hart en nu kon ze niet meer terug.
De waarheid was dat ze op de bank zat bij haar ouders. Als volwassen kind weer terug bij af. Thuis zat haar ex met de kinderen en zij werd uit logeren gestuurd. Aangepast keek ze keurig mee naar een belegen programma op televisie. Het kon haar niet boeien, haar gedachten waren bij hem. Te vaak controleerde ze tevergeefs haar mobieltje, geen teken van leven. Radiostilte. Niets.
Wat eerder spannend leek, sloopte haar nu. Niet wetende of en wanneer ze elkaar zouden zien… Ze had nooit van onvoorspelbaarheid gehouden en nu was niets zeker in haar leven. Een eigen huis, een gedroomde baan en zelfs deze liefde mocht niet werkelijk bestaan. Waarom had ze deze man in haar leven uitgenodigd? Waarom had ze haar hart niet gesloten weten te houden? Waarom bleef hij zo aantrekkelijk voor haar? Ze voelde zich het afgewezen kind, maar ook een vrouw teveel. Opnieuw vond zij een man leuker dan andersom. Als een onzekere puber wachtte ze op een bericht. Meestal had zij het initiatief genomen en de laatste weken helemaal. Zijn antwoorden waren kort, maar ze waren er wel. Ze putte hoop uit weinig en verzon allerlei excuses voor hem. Hij had immers aangekondigd dat hij geen relatiemateriaal was en de komende weken geen tijd had. Toch hadden ze elkaar vanaf het begin wekelijks gezien en iedere dag op het schoolplein. Uit dat vrolijke oogcontact en zijn groeten haalde ze hoop en las ze liefde. Ze was toch niet achterlijk?
Nu had ze hem de hele kerstvakantie niet gezien. Geen schoolhekje. Geen initiatieven van zijn kant. Wel van haar; zij wenste hem succes en gelukkig nieuw jaar. Ook had ze er nog een voorstel voor een afspraakje uit durven gooien. Hij reageerde lauw en zei druk te zijn. Zou hij haar dan niet missen? Was zij onbelangrijk voor hem? Hoe kon hij haar tussentijds volledig vergeten en buitensluiten? Zij kon dat niet. Wanneer ze met iemand intiem was wilde ze ook tussendoor het leven delen. Dat deed ze met familie en vriendinnen en met hem lukte het niet. Eigenlijk ontkende ze zo een deel van haar wezen en ze had juist ontdekt wie ze werkelijk was. Een enthousiaste spraakwaterval, een echte deler. Waarom moest dit contact zo afgebakend zijn en mocht het geen naam hebben?
Terwijl ze dit schreef vond ze zichzelf naïef en dom. ’Hij gebruikt je sukkel! Hij vindt jou enkel een lekker ding. Je bent geen prioriteit voor hem. Als hij je werkelijk leuk vindt dan maakt hij tijd voor jou. Wat jullie hebben is geheim omdat je niet de enige bent waarmee hij rotzooit. Hij beantwoordt je appjes enkel uit fatsoen. Je lijkt wel een verliefde puber, net als je gestoorde ex. Deze man is ook niet eerlijk. Hij lacht je keihard uit!’ Haar innerlijke stem terroriseerde haar humeur en voedde haar onzekerheid. Waarom kreeg ze haar gevoel en haar verstand niet bij elkaar? Ze bleven mijlenver uit elkaar liggen. Harmonie zat er niet in.
Als ze samen waren voelde het logisch en goed. Er was geen twijfel bij haar. Ze voelde dat hij een goede integere man was en dat wat ze hadden bijzonder was. Hij was lief voor haar, zorgzaam en galant. Wel zag ze zijn gemakzucht, maar met haar nieuwe milde blik vond ze de joggingbroek en slippers wel aandoenlijk. Hij bleef volledig zichzelf en hij had weekend. Het was duidelijk dat hij zich niet beter voordeed, zelfs niet voor haar. Meneer had sowieso schijt aan wat anderen van hem vonden. Zou hij werkelijk een spelletje met haar spelen? Hij leek eerlijk en recht door zee, soms op het botte af. Ze vond dat juist leuk aan hem. Eindelijk een echte man met een sterke autonomie en een eigen mening. Op het schoolplein zochten zijn ogen altijd de hare en hij kwam dichtbij staan. Hij had pretlichtjes in zijn ogen en keek verliefd naar haar. Zou ze soms gek worden en verbeeldde ze zich alles maar? Dankzij de depressieve blik in de ogen van haar ex lette ze speciaal op iemands ogen. Deze man straalde van oor tot oor. Hoog-sensitief als ze was kon ze het toch niet volledig mis hebben? Ze kon angst en gevoel niet meer uit elkaar houden.
Haar geleerde theorieën lieten zich niet in de praktijk brengen. Wat logisch leek op papier, brak haar hart in de praktijk. ‘Geluk zit in jezelf. Een ander kan je nooit gelukkig maken. Houd de focus op jezelf. Liefde is bijzaak, geen hoofdzaak. Een ander kan jouw problemen niet oplossen. Hij komt je niet redden, dat moet jezelf doen. Verwachtingen zeggen nooit wat over de ander, maar alles over jezelf. Je hebt geen recht op een ander. Liefde moet stromen en niet beperkt worden door regels en verplichtingen. Zie de liefde als extraatje, naast je eigen leven. Zorg dat je eerst je eigen huisje hebt en werk, daarna pas de rest. Het is nog te vroeg voor de liefde. Pas op voor een troostrelatie!’ Ze was zo streng voor zichzelf en zo meegaand met een ander.
Iedere zin kon ze beamen en probeerde ze na te leven. Ze deed echt haar best, maar het bleek zo verdomde moeilijk de focus op haarzelf te houden. Ze was verliefd geworden en deze onbeantwoorde liefde verlamde haar. Hij zat in haar kop en ze kreeg hem er niet uit. Dat lag helemaal aan haar en niet aan hem. Hij had waarschijnlijk nergens last van en leefde zijn leven zoals hij steeds deed. Tevreden en met een vakkundig afgesloten hart. Hij had dat haar letterlijk gezegd: hij koos ervoor onpeilbaar te blijven. Zijn hart ging open voor zijn kind en verder niet. Geen zin in gedoe. Er was teveel gebeurd met de liefde in zijn verleden. Zij kon zichzelf niet half geven, ook al onderdrukte ze haar verliefdheid met verve. Zo zat zij niet in elkaar. Haar gesloten hart was na jaren opengerukt door haar ex en ze weigerde het te sluiten. Het risico dat ze hiermee genomen had voelde ze iedere dag meer. Waarom was ze zoveel voor deze man gaan voelen? Waarom was hij op haar pad gekomen en wat was de reden van deze stilte?
Het duurde nu vier maanden en het had er op geleken dat ze hechter werden. Zijn kind had zich uitgesproken over hem. “Mijn vader vindt jou leuk en ik ook!” Zij smolt en deelde het met hem. Dit werd lachend weggewuifd: “Mijn kind vindt alle moeders leuk!” Zij strooide met complimenten en hints, maar deze werden niet opgepikt. Het leek echt te worden en er mochten geen verwachtingen worden gewekt. Hij gaf aan in december geen tijd te hebben door zijn drukke agenda. Ze gaf aan dat ze dat snapte, die was immers al volgeraakt in de tijd dat zij elkaar nog niet zagen. Hij was duidelijk en zij wilde het blijkbaar niet horen. Zij voelde en wenste het immers anders.
Zij zou het opnieuw kunnen aankaarten. Haar autonomie tonen en ruimte innemen. Werkelijk zeggen wat haar eerlijke gevoel was hierin. Ze hadden elkaar twee weken niet gezien, het contact ging de verkeerde kant op. Hij ontglipte haar. Zolang hadden ze elkaar niet eerder hoeven missen. Deze zaterdagavond bleef het opnieuw stil en zij weigerde zich te laten verleiden tot haar zoveelste initiatief. Ze mocht niet appen, zij had ook haar trots. Als ze er een punt achter wilde zetten, dan gaf hij haar niet eens de kans. Hij was nu aan de beurt en dus gebeurde er niets.
‘Leef je eigen leven. Doe wat je moet doen. Regel dat huis en vind een baan. Vind vrede in het feit dat je soms een leuke avond hebt tussendoor. Accepteer dat je geen zekerheid krijgt met hem. Geniet van wat jullie hebben. Vertrouw op je goede gevoel over hem. Hij is beschadigd net als jij en hij is daar eerlijk over. Jij vindt eerlijk zijn zo belangrijk en eerlijkheid doet vaak pijn. Jij wilde dit niet missen en nam dat risico. Je riskeerde de kans op een gebroken hart, voor een kans op liefde. De liefde die is er. Zo nu en dan. Altijd onverwachts. En niet op bestelling. Houd vertrouwen en laat je streven los. Blijf voor hem openstaan. En als je dat niet kunt of niet meer wilt, durf het hem dan te vertellen. Op een geschikt moment. Het komt goed op welke manier dan ook, want hij is niet toevallig op jouw pad verschenen.’
Als Ella jaren later terugkijkt op deze ‘relatie’ beseft ze dat het voornamelijk een les was. Een foute man, veel te vroeg en puur eenrichtingsverkeer. ‘Liefde’ op afroep, maar ook een fijne afleiding in rottige tijden. Toch had Ella het niet willen missen, want het was een lesje in ‘dit nooit weer!' De dans van bindings- en verlatingsangst en je mag raden aan welke kant Ella zich bevond...
@missnienox
P.S. Iedereen kent wel een foute man denk ik. Overeenkomsten met bestaande personen berusten op louter toeval.
Wil je meer verhalen lezen over relaties en liefde? Misschien vind je deze verhalen ook interessant:
Mijn baas? Een lastig mens! Een hond vertelt...
@Ben White
Reactie plaatsen
Reacties