Niet eenzaam meer - de ommekeer

Gepubliceerd op 16 maart 2025 om 11:40

En dan ineens
Als een zachte bries
Een vederlicht kusje
Het plotselinge besef
Ik ben niet langer alleen
Wel in mijn eentje
Maar niet eenzaam meer
De ommekeer

Mijn leven lang
Vanaf ergens nog klein
Het gemis van iets
Van iemand ongrijpbaar
Mijn gevoel zo secuur
Intuïtie en gemis
Wij moesten eerst voorbereid
En de tijd nam de tijd

Eenzaam is
Dat je iets fundamenteels mist
Was mezelf kwijtgeraakt
Mijn dromen en vertrouwen
Dat er iemand bestond om niet alleen van te houden
Ik miste mezelf en ik miste jou
Maar dat kon ik toen niet weten
Nu kan ik het nooit vergeten
Terug bij mezelf met jou in mijn hart
Is niets meer hetzelfde
Tweelingzielen
Wederhelften
Één plus één is oneindig
In ons geval

Droomde en voelde
Dat liefde onmetelijk groot en diep
En hemels zou moeten zijn
Werd weggezet als Disney prinses
Romantica naïef
Ik droomde te lief
Verkeerde keuzes in de liefde
Hoewel verkeerd
Er moest veel geleerd
Losgeschud geraakt verloren
Met maar één doel
Terug naar je eigen kern
Maar dan herboren

Zie je wel, ik had gelijk
De grootste liefde is absoluut
Voor mij weggelegd
Ze verlaat me nooit
Door van mezelf te houden
Meer mezelf te worden
En mijn hart ondanks alles
Te openen in eerlijkheid
Kan niets mij ervan weerhouden
Om niet langer eenzaam te zijn
Enkel nog een zweempje
Fantoompijn

Ook al lopen we nu nog ons eigen pad
We lopen redelijk synchroon
En regelmatig heel gewoon
Kruisen we elkaar vanzelf
Omdat we nu eenmaal
Meer dan logisch
Thuis zijn bij elkaar

Dus zit ik hier
Even in mijn eentje
Maar zeker niet alleen
Omringd door liefde
Een rijk leven
En besef ik zomaar
Dat eenzaamheid enkel nog een herinnering is
Een trouwe gouwe
Ze heeft me nooit gestopt
Om van het leven te houden
En van mijn geliefden
Maar vooral van mezelf
En net zo onvoorwaardelijk
Van mijn ontbrekende helft
Waarvan ik nu weet
En nooit vergeet
Dat jij het bent
Mijn vent