Waar trek jij een grens?

@Nadine Shabaana

Grenzeloosje meldt zich

Ooit was ik Grenzeloosje, aangenaam! Ik spreek over lang geleden toen ik nog een klein kindje was, via de puberteit naar volwassenheid. Want ook in je ouderrol kunnen deze patronen nog actief zijn. Tijdens mijn schema-therapie moest ik namen geven aan mijn coping-skills: is de 'ouderlijke' stem in jou kritisch (Kenau), voelt ze zich schuldig (Grenzeloosje) of ontoereikend (Waardeloosje) of gedraag je je als de gezonde volwassene (eigen naam)? Gelukkig doe ik het laatste nu negen van de tien keer.

Ver van jezelf en dicht bij de ander

Soms hoor ik dat oude stemmetje nog. De fikser in mij wil anderen helpen en verliest daarbij zichzelf uit het oog. Dit wordt ook wel co-dependency genoemd, mede-afhankelijkheid van een ander. Kort gezegd: je stelt het geluk van een ander boven dat van jezelf en je maakt jezelf steeds kleiner en wordt langzaam onzichtbaar. Dat is super slecht voor jou en daar weet ik helaas alles van.

@Melissa Urban - Terri Cole

Boeken over boundaries

YouTube is mijn collegezaal en een klein jaar geleden zag ik de auteurs van deze dikke pillen hun verhaal doen. Ik was helemaal flabbergasted: dit ging over mij. Snel de boeken over grenzen besteld bij mijn Bolle vriend, want die heeft alle boeken uit Engeland en Amerika die ik wens. Het lezen was een feest der herkenning  en tegelijk een pijnlijk besef met terugwerkende kracht. Ik had grenzen om aan te werken en wel direct. Deze Boundary-bibles zijn echte aanraders en staan vol adviezen, inzichten en zelfs letterlijke reacties voor grensoverschrijdende situaties (wel even vertalen in het Nederlands, mijn tip van de dag).

Wat zijn grenzen eigenlijk?

En hoe voelt een grens? Nou die voel je vooral als ie gepasseerd wordt, dan bevries, vlucht of vecht je. Boosheid is hierbij een bekende emotie. Wat flik je me nu? Een grens heeft te maken met tolerantie: wat tolereer je wel en wat wil je absoluut niet? Persoonlijke grenzen kunnen fysiek zijn (hoe bewaak je jouw lichaam), maar bestaan ook op het gebied van meningen, gedachten, bezit, normen en waarden (zoals respect) enz. Hoe jij je laat behandelen door een ander, zegt alles over jouw persoonlijke grenzen of het gebrek eraan. 

@Priscilla Du Preez

Vage grenzen en profiteurs

Van onduidelijke grenzen wordt geprofiteerd, feit. Sta jij altijd voor een ander klaar en komt er nooit iets terug? Bingo! Neem je niet voldoende rust om op te laden, dan word je geïrriteerd en krijg je misschien een kort lontje. Je hebt geen energie meer over voor al die discussies met je kinderen en om er vanaf te zijn geef je iets te makkelijk toe. Bedankt moeder! Als jij niet voor jezelf opkomt doet niemand het en als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je er ook niet voor een ander zijn. Tegeltjeswijsheden die de brute waarheid zijn.

Woede als waarschuwing

Waarom ben je ineens boos, waar komt die woede vandaan? Je lichaam wil je iets vertellen; er walst iemand over je grenzen heen . En het extra zure is dat je het zélf hebt toegestaan. Onbewust misschien, maar jij hebt ruimte voor de ander geschept en ruimte wordt meestal genomen. Geef ze één vinger en... Maar geen paniek, bewustzijn is het halve werk en een prachtig begin. Vanaf nu starten we met het grote grenzenonderzoek. Waar liggen jouw persoonlijke grenzen, de no-go's en de onderhandelbare grensgevallen? En hoe druk je je liefdevol maar helder uit, zonder opnieuw in de valkuil te stappen van ja zeggen terwijl alles in jou nee schreeuwt.

@Jonathan E. Castallon

Daten is weten - wat voel ik?

Voor mij persoonlijk is dit grenzenverhaal één van de meest belangrijke in mijn leven en met daten kom je jezelf behoorlijk tegen. Door gezonde grenzen te stellen leer je de ander hoe je behandeld wilt worden. Deze samenvatting mag wel in krijt op de muur geklad en gezonde grenzen zijn altijd uit liefde voor jezelf. Het is aan de ander om zijn eigen grenzen te bewaken en niet aan jou. Doei fiksertje, je gaat je nog eens vervelen. Daarom keer ik steeds terug naar mijn gevoel.

Hoe voel ik me bij een ander en hoe behandelt diegene mij?

Misschien is dat voor de haastigen een belachelijke vraag, net als voor degenen die niet(s) (moeilijks) willen voelen. Door bewust te blijven voelen creëer ik een reddingsboei die ervoor zorgt dat ik steeds opnieuw naar mezelf terugkeer. Afdrijven is mijn valkuil en de ander belangrijker maken idem. Door mijn grenzeloze (alweer) empathie kan ik me vaak (te) goed in een ander verplaatsen en in het verleden wist ik vele teleurstellingen goed te praten voor de ander. Ja the cool girl was geen watje, geen klager en zeker niet veeleisend. En zeggen wat ze werkelijk voelde, wilde of wenste kwam niet in haar op. Alles voor de ander.

@Giancarlo Corti

Zwijgen is stikken

Niet delen wat er in je omgaat maakt je van binnen kapot, je stikt in je verdriet, onmacht en onzichtbaarheid. Waar ik me altijd onbewust terugtrok, reik ik nu sneller uit. Het gaat niet eenvoudig of zonder slag of stoot (of tranen), maar ik heb geleerd dat mezelf isoleren alleen maar averechts werkt. Het voelt eenzaam, buitengesloten en je wordt bevestigd in je gevoel van 'ongezien, ongehoord en niet van waarde' zijn. Dit vreselijke gevoel gun ik niemand en doet ontzettend veel pijn. Aan jou de keuze: wil je verharden of je toch voorzichtig blijven openstellen? Het is de enige weg naar liefde.

Grenzen stellen en de paplepel

Als kindje kom je alles te weten over grenzen.  Je leert over jouw grenzen, die van je ouders, broers en zussen en ieder ander mens dat je tegenkomt op je levenspad. In de ideale situatie leerde je dat je een autonoom mens(je) was, je deed er toe. Er werd veel aandacht besteed aan wie je was, dat je lijfje van jou was, net als je mening en gedachten. Je was helemaal goed zoals je was en er werd onvoorwaardelijk van jou gehouden. Daardoor wist je waar je begon en eindigde, zodat je niet zou versmelten met een ander persoon.

@Caleb Woods

De harde realiteit

Helaas was dit voor de meeste kindjes niet weggelegd. Ze leerden al vroeg dat hun grenzen niet gerespecteerd werden, beter voegden ze zich als een kameleon naar iedere nieuwe situatie en omgeving. Niet opvallen, weinig eigenheid en je vooral aanpassen. Pleasen, lief doen en meewerken. En zo verstilde de stem van het kleintje in jou en roerde ze zich steeds minder. Wanneer je steeds werd afgewezen in je eigenheid en jouw grenzen er niet toededen, hoe moet je je dan vandaag de dag redden in de grotemensenwereld?

Gelukkig is er altijd hoop

Met behulp van therapie en zelfontwikkeling kun je jezelf bevrijden van oude beperkingen en patronen. Ik werd hierdoor eindelijk mezelf en begon te voelen waar ik eindigde en de ander begon. Niet dat het makkelijk was, maar het werd wel steeds helderder. Er kwam ruimte voor belangrijke vragen: wie ben ik en waar word ik écht gelukkig van (en wat moet ik daarvoor doen of laten)? Onderzoeken waar jouw grenzen liggen en ze blijven bewaken is een vereiste voor geluk. Ze rustig, duidelijk én liefdevol kunnen delen met de ander (in kwestie) is een kwaliteit die te leren is, iedere dag opnieuw.

@Jackson David