Het slotstuk

Korte verhalen schrijven - les 48 -  3 april 2020                                                                                                     

In 2016 begon ik aan deze schrijfcursus. Zonder na te denken stortte ik me in deze uitdaging als afleiding. Ik bevond mij toen in een diepe persoonlijke crisis en mijn wereld was ingestort. Mijn man stond op het punt mij te verlaten voor een ander en deed dat uiteindelijk ook. Ik bleef achter als alleenstaande moeder zonder huis en zonder baan. De wereld om mij heen draaide gewoon door terwijl de mijne op zijn kop stond. Nu is de wereld ondersteboven door Corona en mijn wereldje draait eigenlijk gewoon door. Hoe is dit zo gekomen?

Schrijven was mijn passie als kind en puber, net als lezen en tekenen. Ik kon me niet voorstellen dat ik daar later als ik groot was niet mijn beroep van zou maken. Jarenlang deed ik niets met mijn roeping totdat de ellende met de liefde zich herhaalde. Waar moest ik heen met mijn verdriet en mijn afschuwelijke pijn? In mijn hoofd draaide alles in cirkels, ik kwam niet vooruit en niet van mijn plaats. Een folder van de NHA met een aantrekkelijke cursus kwam op het juiste moment. Korte verhalen schrijven klonk uitdagend en overzichtelijk. Mijn concentratie was nihil en een kort verhaal schrijven moest lukken. Ik grinnikte om de vijf jaren die je ervoor mocht uittrekken, ik zou dat veel sneller gaan fiksen…

Wat is het juiste moment? Is dat wanneer je ergens klaar voor bent of voldoende tijd hebt? In 2016, toen ik als een opgerolde foetus op de grond lag te trillen was ik nergens klaar voor, maar had ik tijd in overvloed. Ik vulde mijn dagen met piekeren, huilen, boos zijn en mijn partner proberen van gedachte te veranderen. Alles tevergeefs en om moedeloos van te worden. Ik heb me vrij lang in de eerste fase van rouw ondergedompeld en deze ontkenning gaf valse hoop. Precies op dat moment begon ik te schrijven en kregen mijn gedachten vorm op papier. Mijn eerste verhaal kostte me veel energie: ik moest mezelf voorstellen en dat werd graven door mijn pijn. De eerste keer een cijfer ophalen en je geredigeerde verhaal downloaden was niet minder spannend. Ik was nu zichtbaar en kon me niet langer verschuilen achter dromen en de goede beoordelingen stimuleerden me om door te gaan.

Ik houd van cijfers, van meetbare resultaten. De cijfers die ik kreeg hebben mij vaak flink laten blozen. Ze betekenden voor mij de bevestiging dat ik wel degelijk talent heb en het schrijven steeds beter in mijn vingers kreeg. Al snel bemerkte ik dat ieder verhaal schrijven mij anderhalf uur kostte en nog een half uurtje om het bij te schaven. Het schrijven ging mij bijna altijd gemakkelijk af. De verhalen die moeilijk tot stand kwamen waren meestal minder geslaagd. Mijn favoriete onderwerpen waren psychologie, mijn leven, de liefde in alle vormen, bejaarden, onheilspellende sferen, gestoorde persoonlijkheden en verrassende plotwendingen. Hierbij hielp het enorm dat ik graag observeerde en analyseerde. Door mijn associatieve gedachtegang haalde ik uit het kleinste voorval een nieuw idee. Om een kort verhaal in vijftienhonderd woorden te vatten bleef een uitdaging.

Terug naar het juiste moment. Was het werkelijk handig om te starten met schrijven als je in een afgrond lag? Ja! De verhalen hebben mij er doorheen gesleept, stukje bij beetje kon ik al mijn ellende in woorden vertalen. Teruglezend kwam ik verhalen tegen die ik totaal vergeten was of die geniaal raak waren en mijzelf verbaasden. Had ik dat werkelijk geschreven? Ik verkeerde jaren in een wazige staat van overleven en toch heb ik het volbracht. Mijn verhalen vormden een dagboek van een verdrietige en roerige periode. Alles op mijn pad dat belangrijk voor mij was las ik terug, van mijn diepste verdriet tot mijn meest openhartige kwetsbaarheid. Ik had mijn hele hart in mijn schrijven gelegd en het gaf helderheid aan mijn leven. Vijf jaren om deze cursus af te maken bleek in mijn situatie fijn en realistisch. Er waren weken dat ik gestaag produceerde en maanden van totale schrijfstilte. Ik bezat voldoende interne discipline om gestaag door te werken omdat schrijven voor mij helend werkte. Het moment dat ik het verhaal opstuurde was altijd magisch en het gaf een gevoel van trots. Cijfers ophalen en de beoordeling bekijken hoorde daarbij. Wat is een cursus wanneer je er niets van leert? De wisselwerking maakte het leerzaam en dat zal ik gaan missen.

Ik weet zeker dat ik mijn persoonlijke crisis nodig had om in actie te komen, want ik ben een enorme uitsteller. Faalangst is een familieding en wanneer je daadwerkelijk niets doet kun je het niet verpesten. In je hoofd blijft het prachtig en perfect. Mijn volgende goal is een blog schrijven en dit wil ik al jaren. Door alles wat ik nu heb geleerd en gedaan weet ik dat mijn blog er komt. Dankzij mijn plezier en succes op Instagram ben ik op het juiste pad, want ik ben zichtbaar in de wereld. Ik doe de dingen vanuit mijn hart en precies waar ik me goed bij voel. Authenticiteit is heel belangrijk voor mij naast liefdevol zijn. Je passies kunnen delen en gelijkgestemden ontmoeten geeft mij veel energie en ik heb me hier blanco ingestort. Zonder voorbereiding of gepieker ben ik gestart en kies ik intuïtief de dingen die me gelukkig maken. Als ik iets heb geleerd dan is het positief zijn, vertrouwen houden en dankbaar zijn voor alles wat er al is.

Wie mijn verhalen gelezen heeft zal waarschijnlijk denken dat hij met een zelfingenomen persoon te maken heeft. Het gaat bijna allemaal over mij, mijn interesses en mijn ideeën. Ik ben me hier van bewust en ik heb er vrede mee. Ik ben geen narcist en heb veel geschreven vanuit een therapeutisch oogpunt. Hierdoor was het misschien regelmatig slaapverwekkend of irritant voor de lezer. Wanneer ik niet zoveel had meegemaakt ging het minder over mij en was het vast een stuk minder opgeschoten. Mijn blog zal anders worden, meer humor en tegelijk zal ik blijven delen. Ik wil blijven schrijven vanuit mijn eigen ervaring en gevoel en probeer openhartig te blijven. Als de wereld meeleest zullen je kaders iets veranderen en kwetsbaarheid is goed, mits gedoseerd. De balans hierin vinden zal altijd een uitdaging voor mij blijven. Ik ben dankbaar voor de kennis en routine die ik met deze schrijfcursus heb opgedaan, ik had er niets van willen missen. Sommige kritieken verasten mij, zowel positief als negatief. Daardoor leerde ik niet alles in mijn eigen kaders te zien, het schrijven heeft mijn blik verruimd.

In het begin schreef ik vanuit een naïviteit die ik gaandeweg een beetje verloor. Soms worden dingen lastiger wanneer je er meer over weet. Waar ik eerder vrij natuurlijk schreef begon ik me later blind te staren op woordkeuze, leestekens en kwam ik er moeilijk uit. Hopelijk raak ik dit weer een beetje kwijt al blijft achteraf bijschaven en schrappen altijd nodig. Veel doe ik op gevoel en zo ontstaan meestal de beste eerste zinnen. Er zijn verhalen die ik schreef in een roes van verdriet of op de toppen van spanning. Dit zijn achteraf soms de allerbeste of juist de minder geslaagde exemplaren. Het feit dat ik in verschillende omstandigheden heb geschreven heeft me goed voorbereid en gesterkt. Ik kan van niets iets maken, alles wat je nodig hebt is je verstand, een beetje fantasie en een pen en papier.

Nu is er de Coronacrisis en de wereld is niet meer dezelfde. Het dagelijkse leven is raar en onvoorspelbaar. We zitten allemaal teruggetrokken in onze eigen cocon, ons veilige huis. Er is eenzaamheid, armoede en er is angst. Je gezondheid is het allerbelangrijkste en is het enige dat telt, naast de liefde voor elkaar. Mijn ‘vorige’ ik zou nu zwaar overspannen zijn en als hoog sensitief persoon zou ik de hele wereld en alle ellende op mijn schouders nemen. De onvoorspelbaarheid, de onzekerheid en het gebrek aan controle zouden me gek hebben gemaakt. Ik zou ongelukkig en eenzaam zijn, zelfs met een relatie en ik had geen vriendenkring om mijn zorgen mee te delen. Waarschijnlijk was ik niet sociaal, had ik weinig contact met mijn buren en zorgde het feit dat de kinderen de hele dag thuis op mijn lip zaten voor kortsluiting.

Gelukkig ben ik nu mezelf en dat voelt goed. Loslaten, onzekerheid en geen controle hebben... I’ve been there! Mijn leven staat niet op zijn kop. Als je zoveel bent verloren raak je niet zoveel meer kwijt. Al woon ik alleen op mijn kinderloze dagen, eenzaam ben ik niet. Ik ben comfortabel op mezelf en blij als mijn kinderen bij me zijn. Wetende wat er toe doet ben ik gelukkig met alles in mijn leven. De ellende in de wereld sluit ik zoveel mogelijk buiten zonder een struisvogel te zijn, uit zelfbescherming. Ik houd warm contact met mijn geliefden via virtuele wegen en spreek regelmatig met mijn buurtjes. Op anderhalve meter afstand is liefde ook voelbaar. Door de grote dingen van het leven te hebben meegemaakt koester ik nu juist het kleine geluk. Ik wens iedereen een goede gezondheid en dit gaat voorbij. Het is een fase.

Noot aan mijn docent: Bedankt voor al jouw helpende beoordelingen en adviezen. Ik heb er veel aan gehad en blijf ze in mijn achterhoofd houden in de toekomst. Ik hoop dat je gezond bent en blijft. Het ga je goed!

Liefs, Nienke @missnienox, 2020.