Hoe verhalen ontstaan

@Pereanu Sebastian

Er was eens een oplettend meisje…

Opletten, analyseren en geen detail dat mij ontging als kleine opdonder. En dat is nog steeds zo, sterker nog: hoe gelukkiger ik ben hoe meer ik zie. Creatief denken zit in mijn genen gebakken en oplossingsgericht handelen ook. Met dank aan mijn moeder die van niets iets kan maken en overal praktische oplossingen voor had en heeft.

Zie de potentie van dingen op jouw pad

Deze zin floepte vanmorgen zomaar mijn brein binnen. Let goed op! Zie de waarde van ontmoetingen en ontdekkingen en wees dankbaar voor alle tekenen op je route. Ik las in Schrijven-magazine dat om inspiratie te krijgen verandering van spijs goed is. Schrijf eens in een andere omgeving en je zult versteld staan…

@Jonathan taylor

Wandelen maakt me dolgelukkig en het inspireert enorm

De beste ideeën kreeg ik tijdens mijn wandelingen. Al wandel ik verschillende routes - ze duren ruim een uur – ik kies ook vaak hetzelfde rondje. De natuur, de dieren en mensen onderweg zorgen immers altijd voor variatie en waar fijne energie is, keer ik graag terug. Gisteren sprak ik mijn lieve buurman die even naast me kwam fietsen terwijl ik mijn beentjes strekte. Hij noemde de kraanvogels ergens in de buurt in een natuurgebied.

Te ver voor de benenwagen besloot ik vanochtend mijn fiets te pakken

Niet mijn fiets met versnellingen die groen uitgeslagen buiten overwinterd, maar mijn gouwe ouwe opoefiets. Niets rijdt zo heerlijk als de weduwe! De eventuele kraanvogels riepen mij en rond tienen ploegde ik door de zware tegenwind. Mijn fietsje zonder versnellingen vervloekend, net als het tijdstip (ik ben geen ochtendmens en mijn energie is dan verre van optimaal). Mijn dijbenen branden alsof ze er voor het eerst waren en ik dacht nog wel dat ik dankzij wandelen en dansen een aardige conditie had. Nee dus.

@Chris Barbalis

Voort ploeterend begon mijn hoofd te associëren

Waar ik eerst nog hoopte dat niemand deze ‘jonge vrouw’ voorbij zag slingeren in bejaardentempo (zonder elektrische fiets!), raakte ik al snel in een prettige cadans. Het stuk plastic langs de weg bij een boerderij bracht me terug naar mijn kindertijd. Mijn eerste ontdekking dat onder opwaaiend plastic met verschoven keien kadavers rusten van een kalfje, een schaap of wat dan ook dat ik niet wilde zien of weten. Dat ik als kind nooit op een boerderij wilde wonen, omdat er altijd zoveel troep op het erf lag.

Een sticker op een verkeersbord roept - Geef haat geen stem!

Ik zie een middelbare scholier voor me met rood en zwart geverfd haar, piercings en Dr.Martens. Hij of zij plakt overal stickers en heeft zich bij een fanatieke jeugdbeweging aangesloten. Al kan het ook een make-uploos meisje zijn met sproeten en lange wilde haren dat zich hard maakt voor vrede op aarde. Ik voel een verhaal ontstaan.

Op een reclamepamflet staart een grijnzende vijftiger me aan

Hij is verkiesbaar voor zijn partij en maakt een vriendelijke indruk. Maar is dat zo? Zou hij niet in het geheim een narcist zijn die manipuleren tot in perfectie beheerst. Ik zie hem voor me hoe hij zich strategisch heeft opgewerkt tot gezicht van zijn partij en vanuit die machtige positie zijn eigen zin onzichtbaar doordrukt. Nu dwaal ik af.

@Flashdance

Tegenwind heen belooft een razendsnelle terugkeer

Het is fijn om op mijn fietsje door de wind te ploegen en de zon lacht me tegemoet. Om mijn hals een warme sjaal en handschoenen aan het stuur. Je kunt beter iets teveel aantrekken en het later in je rugzak stoppen, dan niets in je tas te vinden als je het koud hebt. Als plattelandsmeisje ben ik opgegroeid met de natuur en de seizoenen. Nog altijd steek ik eerst ‘s ochtends mijn neus buiten de deur om het weer te testen. Ik vergis me nooit.

Onderweg naar het water waar misschien kraanvogels zijn zie ik een boerderijtje

Riet gedekt met een groentetuintje en gastenverblijf lees ik de liefde uit het onderhoud. Als vanzelf stel ik me een ronde vrolijke vrouw voor die de B&B bestiert met hart en ziel. Ze is sinds een aantal jaren weduwe en heeft veel liefde en zorg te geven. Ook dit kan zomaar een interessant verhaal worden.

@Fiona Smallwood

In de verte zie ik het bankje aan het water al staan

Ik sla linksaf en volg de houten borden naar het natuurgebied. Gelukkig is ‘mijn bankje' nog leeg en ik zie helemaal niemand lopen of fietsen. Hoe fijn ik het ook vind om andere bezoekers tegen te komen, vandaag niet. Ik kom voor rust en inspiratie (al is een leuke  boswachter of mede natuurliefhebber altijd welkom om samen te genieten van het uitzicht). Altijd als ik een bankje zie moet ik denken aan mijn moeder - de assertieve bankjes-inpikker. Ik moet me inhouden niet te gaan scheuren, want er is immers verder niemand. Werd mijn vader vroeger naar de koffiebar gesommeerd om te bestellen, mijn moeder wist altijd als eerste het beste zitje te bemachtigen...

Met de wind door mijn haren glijdt mijn blik over het water

Geen kraanvogel te bekennen maar oh wat is het mooi! Na wat foto’s van Sindy, een paar Silverselfies en wilde waai-filmpjes geniet ik van mijn koffie en bedenk me hoe graag ik deze natuurbeleving had gedeeld met iemand die ook de potentie had gezien van deze schoonheid. Helemaal alleen op deze uitgestorven plek gaat mijn laatste verhaal even door mijn hoofd, gelukkig was het fictie om het onderwerp van Jacht te zijn.

Met een hoofd vol inspiratie spring ik op mijn fiets

Met een gigantische snelheid duwt de wind me voort langs de weilanden. Ik herinner me mijn fietstochtjes van vroeger op fietsvakantie, hoe we van de heuvel onze voeten stilhielden op de trappers en konden uitrusten zonder snelheid te verliezen. Ik doe hetzelfde en glimlach naar de tegenliggers, boze mannen op mountainbikes met wind tegen. Ze groeten me niet en het kan me niets schelen. Pech voor hen dat ze niet werkelijk aanwezig zijn.

Ieder verhaal start met een goed idee

Als ik het idee heb dan ontspint het verhaal zich als vanzelf. De eerste regels zijn heel belangrijk om de lezer het verhaal in te zuigen. Toen ik aan mijn cursus korte verhalen schrijven begon, ontdekte ik dat ik als tiener al introducties schreef volgens dit principe. Waar ik dat geleerd had? Geen idee. Het moet intuïtief zijn geweest en dat ik een boekenwurm was hielp natuurlijk ook.

Het ene verhaal loopt lekkerder dan het andere

Ieder verhaal is anders en de leukste verhalen om te schrijven vind ik fictie. Waargebeurde verhalen kun je pas schrijven als je ze voldoende verwerkt hebt en tegelijk helpen ze je te verwerken en dingen op een rij te krijgen. Maar iets helemaal verzinnen is pas echt magisch en personages kun je overal vinden. Herstel: inspiratie voor hoofdpersonen vind je overal en nergens, het is een kwestie van wakker blijven en om je heen kijken.

Schrijf wat je kent en onderzoek wat onbekend is

Volgens mij werkt het vooral als je schrijft over onderwerpen die jou bekend zijn of in je straatje liggen. Je moet natuurlijk wel geloofwaardig zijn en waar je (nog) weinig van weet, daar komt onderzoek bij kijken. Daarom kan Boris over Rusland schrijven – het is zijn passie en hij weet er veel vanaf – en ik absoluut niet. Niet dat ik zo slecht ben als mijn slechtste personages, maar ik kan wel ver meegaan in zieke gedachtes. Het is immers fictie/fantasie en dan is alles geoorloofd.