Hallo, hier ben ik weer – Buckie – de krokante kater. Krokant ja, want mijn nekje is nog steeds niet de oude. De baas is druk dus laat mij dit klusje maar klaren. Ik bluf..eh blog met liefde over de stand van zaken en vertel jou wel efkes hoe het hier werkelijk gaat. Zet je maar schrap, want er is geen weg terug (ook geen sluiproute).
Toffe gastblogger grijpt zijn kans
Yes, that’s me. Ik ben een proactieve vlees- en kansengrijper. Laptop onbemand, bazen van huis en ik met mijn jeukende energiecurve. Ik MOET hier van me afschrijven en dit is het perfecte podium. Geloof me. Geen bemoeienis en alle controle die een parmantige kater maar wensen kan.
De derde ronde - niet voor amateurs
Blog ik hier werkelijk voor de vierde keer? Ha Ha, pech voor Mimi, want ik heb gewonnen. Voor de onwetenden onder jullie: Mimi is mijn behaarde, ik bedoel bejaarde huisgenote met één kernactiviteit. Eten. Het is haar niet aan te zien, dat moet ik haar nageven. Sorry, ik jok, ze is moddervet naar verhouding. Klein hartvormig hoofdje, kort gekruld soepel staartje en kleine poezelige voetjes met tikkende nageltjes. Daar tussenin zit een berg, ik kan het niet mooier maken.
De baas zit niet stil
Nou ja, ze zit wel vaak stil qua 'strike a pose’, maar haar hersenpan draait overuren. Als ik me in haar buurt waag hoor ik het kraken (of is het YouTube via haar gevaarlijke speaker?). Ik heb een hekel aan die apparaten, ze vreten aan mijn aura en verstoren mijn positieve energie. Opzouten met die meuk. De baas leert wanneer ze kan, uit boeken, via video’s, podcasts en ander beeldig materiaal. Ik vraag me af waarom?
Ontwikkeling in psychologie, schrijven en krabben
Regelmatig schuif ik een boekje tussen haar titels. Tussen ‘Storytelling in 12 stappen’ en ‘Creatief schrijven’ druk ik onopvallend mijn favoriet ‘Hoe je snor te drukken in 24 uur’. Ik wacht nog steeds op actie en op zijn minst een recensie. Baas ziet het niet eens. Wat ze wél ziet is mijn kale nekje en daar handelt ze naar. Ik zit nu aan mijn tweede kuur en idioot duur voer. Het helpt nog weinig en Mimi heeft er een dagtaak aan mijn bakkie leeg te knagen. Ze heeft talent voor afleiding van de baas. Burp!
Schrijven kan altijd beter
Zij gaat ervoor. Waarom in hemelsnaam, wie zit daar op te wachten? Ik niet. Het enige wat voor mij de dag goedmaakt is Mimi in elkaar trimmen, krabben aan nek en bank (de krabpaal van 80 eurootjes negeer ik) en mijn grandioze zelf zijn. Ik ben best knap met mijn heupwiegende loopje, royale verschijning (het kuurtje en de kwaliteitsbrokken werken op mijn stofwisseling) en ultralange pluimstaart. De mijne meet tien (!) centimeter langer dan die van die ouwe. Als dat geen applaus waard is?
Gastbloggers zijn belangrijk
Ze geven sjeu en afwisseling aan de rustige boel hier (wacht even ik hoor de baas aan de deur rammelen. Gelukkig, niks aan het handje, ze was haar handschoenen vergeten), want zeg nu zelf – wij willen actie, toch? We willen lezen over heldendaden, grootse talenten en blunders en niet dat geneuzel over innerchild-healing en het bewandelen van je persoonlijke pad. Braak! Met mijn inner-kitten is het prima gesteld, je luistert er nu naar.
Raad eens wat ik allemaal kan
Wat dacht je van steigeren en kopjes geven op commando. De opperbaas (de dochter) roept Kopje! en daar ben ik – de superheld op geluidloze pootjes. Ik geef het eerlijk toe; ik ben nogal goed in krabben, bijten, uithalen en grijpen. Dat is één van mijn grootste talenten en bij de dierenarts heb ik dat geperfectioneerd en daarom doet de baas enkel nog telefonische consulten. 3-0 voor mij!
Wanneer ik wijs mijn klauwen inhoud
‘s Morgens vroeg als ik de baas wek kies ik voor een puur empathische strategie. Poezelig maar tegelijk kordaat beklim ik de berg (de baas) en als ik positie heb ingenomen vlak voor haar neus, tap ik zachtjes op haar gezicht. Zonder nagels uiteraard, anders kan ik op zoek naar een weeshuis. Ze grijnst me dan gelukzalig aan en ik krijg de beste knuffels van de dag. Als ik tevreden ben en genoeg gesnord, geknord en kopjes heb gegeven, maak ik er kordaat een einde aan door me zeer giftig te gedragen. Wat gemaai of gebijt in de lucht doet altijd wonderen – we staan samen op en ik mag buitenspelen.
@Finn Stevens
Iedereen tevreden dankzij mijn superkrachten
Slapend op de laptoptas, braaf knagend op het verpakte medicijntje in een gummibal die naar vlees ruikt, werk ik altijd mee. Als iemand de prijs voor de beste kat verdient ben ik het. Oké, mijn nekje is nog steeds niet geheeld, maar negatieve aandacht is nog altijd aandacht. De taak van de baas is het verzorgen van de kat en de taak van mij is een lekker leventje. Elke dag een ander bedje om op te tukken en altijd een ander stukje van Mimi om tegenaan te trimmen.
Harige bolster, blanke pit (met potentie)
Dat ben ik, Buckie: woest aantrekkelijk en wild van karakter, maar met een lief hartje. De baas noemt me soms een angsthaas, maar dat is projectie. Wie is hier nu eigenlijk het haasje? Precies. Maar ik stop er nu mee, want ik voel aan mijn water dat de baas onderweg is. Lees vooral mijn eerdere briljante blogs zodat je mijn irritaties beter begrijpt. Ook krijg je dan artikelen onder ogen die wérkelijk verschil maken. Ja, ik ben gewoon heel goed in alles, daar kan ik weinig aan doen.
Toedeledokie, Buckie Starbucks – droomkater en super blogger
Pictures perfect @missnienox
P.S. Gemiste blogs alsnog lezen? Verlekker je aan al het moois uit onze kattige schrijfkoker:
Reactie plaatsen
Reacties
Hahaha, je baas kan door als kattenfluisteraar Buckie 🤣 Hoop dat je nek opknapt. Mooi verhaal, met veel plezier een kijkje in een kattenhoofd gekregen ☺️
Dank je wel Gerda voor je complimenten en goede wensen. Haha, mocht de baas willen. Ik merk dat je van katten houdt en terecht. Kattengroetje van mij, Buckie (en groetjes van de baas).