Migraine

Als een zwarte sluier
Een snoer om mijn slapen
Snijdende pijnscheuten
Een grauwe waas
Op een dag bonkte jij mijn hoofd binnen

Nog jong en onwetend
De eerste keer zware hoofdpijn
Je sloeg toe in de rust
Modeshow lopen moest doorgaan
Tussendoor kotsend boven de pot

Is ze zenuwachtig?
Gniffelden omstanders gevoelloos
De ontwerpster hield me liefdevol vast
Zij wist dat dit iets anders was
Mijn lichaam kon niet meer

Migraine, wat wist ik?
Ik haatte jou met windkracht 11
Met jou in mijn lijf ging ik stuk
Depressief uitzichtloos lijden
Eenmaal voorbij, vergeten, weggestopt

Een nieuwe ronde
Want jij kwam steeds vaker
Sneller, erger en zonder genade
Overgeven ontelbare keren
Leeg van binnen, hoofd ontploft

De buitenwereld deed niet mee
Alles en iedereen ging vooruit
Ik bleef hangen - repeat - repeat
Als een boemeltreintje
Vicieuze cirkel zonder einde

Je moet leren ontspannen
Probeer eens dit of dat
Bij haar ging het over met medicijnen
Weinig empathie, veel ongevraagd advies
Van mensen zonder pijn

Migraine, wie was ik?
Ik haatte jou met windkracht 11
Met jou in mijn hoofd ging ik kapot
Depressief uitzichtloos lijden
Eenmaal voorbij, vergeten, weggestopt

Je moet anders eten slapen leven
Yoga therapie hormonen
Injecties in Duitsland tevergeefs
Luchtkastelen en de hoofdprijs
Uiteindelijk was het mijn eigen schuld

Jij hebt teveel stress in je leven
Als dit en de fysio en je houding 
Niet verlichten of aansluiten
Dan doe jij toch echt iets fout
Dag placebo effect. Fuck you

Met als dieptepunt hoofdpijn in drievoud
Leed ik het meest in mijn slechtste tijd
Jij zat op links, rechts of kwam met aura
Drie keer in de maand vergalde je mijn leven
Depressief werd ik mijn eigen schaduw

Ja, ik was ongelukkig
In een troosteloze liefdeloze relatie
Jij sloeg mij om de oren
Wat ik stelselmatig ontkende
Dit alles hield mij ziek

Migraine is schuldgevoel
Een schaduwkant met hoofdletters
Mijn ziekzijn was een last voor anderen
Ik was iemands ballast geworden

Toen moest ik het alleen
Uitgekotst niet door mezelf
Maar door degene waarvan ik het niet verwachtte
Terug op eigen benen

Oh migraine, wat was ik bang
Hoe kon ik het leven in mijn eentje
Mijn kinderen, werk en inkomen
Functioneren zonder hulp
Ik bleek het te kunnen.

Jij verdween langzaam uit mijn leven
Tijdens de rollercoaster hield jij je stil
Ik groeide en jij kromp
Al haak je soms nog aan

Je fluit me terug
Beschermt mij, geef ik nu voorzichtig toe
Je bent draaglijk geworden
Dempbaar met paracetamol
Langzaam laten we elkaar los

Lieve migraine, ik moest je leren
Accepteren en omarmen als schaduwkant
Want ook al was je zonder genade
Je intenties waren goed
Mijn geluk was het jouwe

Met jou leed ik helse pijnen
Fysiek maar ook mentaal verdriet
Daarom krijg jij nu je eigen lied
Omdat we elkaar hebben vergeven

Nienke, 15 september, @Missnienox