En dan is het stil. Een leegte rolt zich langzaam voor ons uit. Na acht dagen rollercoaster van het overlijden van mijn vader tot zijn crematie is de locomotief tot stilstand gekomen. Wat hebben we veel gevoeld, geregeld, besproken, beluisterd en herinneringen opgehaald en omgezet in een waardig afscheid. De koek is op en hoe nu verder?
@Lenstravellier
Rouwen is rauw
En ik voel me een starter in de rouw. Vele begrafenissen en crematies meegemaakt, maar nooit van iemand zo dierbaar en dichtbij. Uitgezonderd oma, maar die had een lang en gezond leven achter de rug. Mijn vader had ook een mooi en gezond leven geleefd, tot de ziekte hem stiekem overnam. Wist hij het? En zo ja, was hij het type man om ons bezorgd te maken? Nee. Het is zoals het is, alleen het ging allemaal zo snel.
Onwerkelijk en niet te bevatten
Zo voelt het. Het is lastig iets te accepteren als het sneller gaat dan je hoofd kan bijbenen. We waren bij papa’s overlijden en we hebben alles gezegd wat we wilden. Woorden van liefde, complimenten en de belofte om de zorg voor onze moeder van hem over te nemen. Zo kon hij ons allemaal loslaten en hij hield tot het laatste moment (en de week erna) de regie. Nu is het afscheid achter de rug en moet alles langzaam bezinken en een plek krijgen.
@Brandon Green
Vrede & ongeloof
Het is goed zo. Pa heeft een prachtig leven geleefd, heel veel liefde, zorg en aandacht geschonken en hij leeft voort in ons en de natuur. Hij is absoluut gelukkig geweest, al heeft hij daar wel een manier in moeten vinden na zijn stormachtige jeugd. Zijn opgeruimde karakter, gelatenheid tijdens zijn ziekbed en gewoon zoals hij was heeft ons zeker geholpen in het proces van loslaten.
Nu is hij er niet meer
Al hoor ik zijn stem, zie ik hem zo zitten, lopen, scharrelen in de garage of langsfietsen – het is hem niet. ‘Zij wel…’ denk ik als ik mensen van zijn leeftijd zie fietsen, wandelen of winkelen. Ik gun het die mensen dat ze nog actief hun leven verder leven, maar ik gunde het mijn vader ook. En dat fysieke aspect vind ik nu het lastigs, want daarvoor ging dit proces veel te drastisch en snel.
@Kenrick Mills
Hij is er nog steeds
Mentaal voel ik zijn overgedragen kennis, hoor zijn woorden en herken hem in de muziek. Als ik naar buiten kijk voel ik zijn natuur in de natuur en dat is heel troostend. Zijn lichaam heeft rust gekregen en zijn vrolijke wijze en liefdevolle geest voel ik overal om me heen. Het helpt dat onze moeder sterk is en mijn broers helpend en liefdevol. In hen en onze kinderen leeft onze vader en hun opa voort. De hechte band tussen ons als familie werd afgelopen weken overduidelijk, we hebben samen alles doorstaan en geregeld, op één lijn zonder een onvertogen woord. Zo had pa het verwacht en zo ging het.
De levenscyclus
Op de wereld gekomen als baby’tje tijdens de Tweede Wereldoorlog in het ziekenhuis met een polsbandje om, want gedurende het vluchten naar schuilkelders tijdens bombardementen wilden ze niet de kindjes verwisselen. En aan het eind van een leven met minimaal doktersbezoek terug in het ziekenhuisbed om daar te sterven. Opnieuw met een naambandje om de pols en nu omringd door jouw vrouw en kinderen liet je ons los en wij jou.
@Krysztof Niewolry
Geluk zit in het moment
Jouw liefde voor de kleine dingen in het leven en het genieten in het moment draag ik in mijn hoofd en hart. Ik mis je complimenten nu al, want ik ben en blijf jouw dochter. Dank je wel pa!
Wees bevriend met kleine dingen, met een mooie bloem die bloeit
Met de vogeltjes die zingen, met het vlindertje dat stoeit
Met de heldere regendruppels, met de blijde zonneschijn
Wees bevriend met kleine dingen en je zult gelukkig zijn
*poëzie versje
Dit pad in rouw is nieuw en onbekend maar we zijn nooit echt alleen. In gedachten loop je met ons mee en je bent ook nog flink te horen in de geluiden van mijn broers, waar ik maar niet over uitweid... Het gemis krijgt uiteindelijk een dierbaar plekje met voldoende tijd, geduld en aandacht. We hebben alles kunnen zeggen en echt afscheid kunnen nemen en daar ben ik zo dankbaar voor. Voor de rest gaan we het beleven, de toekomst ligt open voor ons.
Een stil groetje @missnienox
Reactie plaatsen
Reacties
Prachtig in woorden gevat Nien
Dank je wel mama ❤ en met liefde gedaan.
Wat een mooie woorden Nien. Raak en op zijn plek. Ik zie papa nog gewoon lopen in de tuin. Dan komt hij om een hoekje even naar ons kijken.
Dank je wel lieve broer😊 Ja, er is gelukkig veel om troost uit te halen en de natuur en onze tuinen zijn een grote bron🍀
Ach Nienke, wat is het snel gegaan met je vader. Wat triest! Prachtig dat jullie zo goed afscheid hebben kunnen nemen en hij jullie naast hem had. Iemand waar je zo van gehouden hebt en zoveel mee hebt meegemaakt is nooit helemaal weg, zo voel ik dat in elk geval met mijn vader. Al mis je hem natuurkijk vreselijk. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte!
Dank je wel lieve Gerda voor je warme en mooie reactie. Ja, ik geloof ook dat hij er nog wel is, maar dan op een andere manier. Voor de rest weet ik ook niet hoe alles gaat voelen...de tijd zal het leren. Ik put in ieder geval troost uit jouw ervaring😊💖
Lieve Nienke, Ik lees het nu pas. Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Wat is dat nog snel gegaan, ik lees in de latere blog dat jullie er allemaal bij waren, wat prachtig dan dat jouw intuitie ook zo werkt. Veel sterkte voor jou en je familie met dit grote verlies.
Groeten Agnes
Dank je wel voor je lieve reactie Agnes🤍 Ja, het is nog steeds amper te bevatten. Het leven gaat verder gewoon door, precies zoals de clichés zeggen. Dat is aan de ene kant maar goed. Tegelijk roept het ook verdriet op. We hebben het er maar mee te doen.