Exit autopiloot

@Patrick Tomasso

Een druk programma en een druk hoofd

Heb jij ook tijd nodig voor jezelf? Om dingen te verwerken, een plaatsje te geven, om gewoon zo nu en dan te niksen? Als een hakselaar of papierversnipperaar heb ik het nodig om gevoelens en situaties door mijn gedachten te laten gaan. Ik functioneer bijzonder slecht op de automatische piloot. Even houd ik het wel vol, maar dan komt mijn brein in verzet.

Positieve dingen worden storende elementen

Wanneer ik niet voor mezelf kies qua alleen-tijd en oplaadmomenten of überhaupt niet door heb dat ik even een stapje terug moet doen, dan wil ik de schuld nog wel eens bij een ander leggen. Ik projecteer dan mijn behoefte aan vrijheid en rust op een ander, terwijl er maar één iemand haar grenzen kan bewaken en dat ben ik.

Automatisch is oppervlakkig en de diepgang verdwijnt

Als Waterman heb ik een enorme vrijheidsdrang en behoefte aan rustmomenten die ik beter niet verwaarloos. Na jarenlang mijlenver van mezelf verwijderd te zijn geweest en een leven te hebben geleid van iemand anders, veranderde mijn leven 180 graden. Van te afhankelijk en op de automatische overlevingsmodus naar een sterke autonomie en een leven waarin ik alles in mijn eentje moest doen (van mezelf). Nogal zwart wit en een alles of niets houding.

@Timo Stern

Het ideale leven speelt zich af in het grijze gebied

Mijn (grijze) haar doet alvast goed mee, maar nu ikzelf nog. Jezelf toestaan gelukkig te zijn, liefde te mogen ontvangen, net als hulp – dat heb ik nog te leren. Soms door de liefde overweldigd trek ik mijn muurtjes weer op. In de liefde ben je kwetsbaar, zeker als deze nieuw en pril is. Pas dan merk je hoe beschadigd je bent geraakt in het leven. Rationeel kun je veel weten, maar het lichaam heeft haar eigen agenda en harde schijf vol herinneringen.

Nieuwe ervaringen en gevoelens wensen een plaatsje te krijgen

Als je te druk bent met werk, verplichtingen, ziek zijn (al meer dan twee weken loop ik niet met Corona maar wel met een stikhoest, keelpijn, beroerde hoofdstatus) en een volle activiteitenkalender dan ren je jezelf voorbij. Alles in jou kan dan 'Stop!’ roepen, maar dat is meestal een subtiel proces. De emoties die lastig zijn zet je liever weg, negeer je of ontken je makkelijk. Niet handig, weet ik nu.

@Aram Kim

Positieve gevoelens saboteren

That’s me! Verliefd worden na zoveel teleurstellingen is eng, beter probeer je redenen te zoeken om minder te voelen. En zo gaat je hoofd er vandoor met emotieloos geneuzel en trek je muren over je gevoel. Totdat je eindelijk je oplaad-dag hebt en je na een paar uurtjes al merkt hoe belangrijk dat is. Je voelt eindelijk weer echt wat je voelt en je durft toe te geven, ook hardop, dat verliefd zijn eng is en spannend en dat dat ok is.

Ruimte voelen om je echte gevoelens toe te laten en ze durven uit te spreken

Durven praten over je angsten en spanningen die je voelt, juist met degene waar je dat bij voelt. En dat diegene dan ‘gewoon’ begripvol, empathisch en liefdevol reageert. Alles is zo nieuw voor mij wat dat betreft. Beseffen dat je bezig bent je eigen verliefdheid te saboteren, onbewust als een oud disfunctioneel patroon, is al een een goede stap in de juiste richting. Als ik niet de rust had genomen om bij mijn gevoelens stil te staan zonder mezelf te bekritiseren, dan weet ik niet hoe ik de situatie weer meester was geworden.

@Corey Oconnel

Deze man is anders en ik voel me steeds meer bij hem thuis

Hij is nieuw, anders en niets is hetzelfde of bekend. Juist daarom! Het zinnetje ‘make it familiair’ gaat regelmatig door mijn hoofd. Tegelijk kost deze liefde geen moeite, het gaat organisch en vanzelf en ik durf te praten als ik dingen lastig vind. Vroeger zou ik me terugtrekken als het me teveel werd of iemand te dichtbij kwam. Nu deed ik dat een beetje, ook omdat ik gewoon moest functioneren op mijn werk (en ik was behoorlijk grieperig) maar toen ik daar mee startte, kwam ik daar niet mee weg.

        'Ik kan jou lezen'

Werkelijk waar - een ander die mij kan lezen - dat is nieuw voor mij. IK ben altijd de lezer geweest die iedere nuance, emotionele afstand, oogopslag of stembuiging herkende. Al werd dit van kinds af aan ontkend, ik weet dat ik het juist zag. Hoe fijn (en confronterend) is het nu dat ik op sympathie en een onderzoekende blik kan rekenen. Natuurlijk kenden mijn vriendinnen en mijn jongste broer mij goed, maar daar hield het wel mee op. Een liefdespartner met die kwaliteiten, dat is nieuw voor mij.

@Andrew Neel

Kwetsbaar & openhartig delen brengt je verder

Maar voordat je dat kunt doen moet je wel de tijd en ruimte hebben gevoeld om je gedachten en emoties te onderzoeken. En gedachten zijn geen feiten, maar ze kunnen je wel negatieve gevoelens geven, die je makkelijk voor vol aanziet. Ziek zijn zorgt bij mij altijd voor een ietwat depressieve stemming, zeker als het in de verte naar migraine neigt. Schuldgevoel, tekortschieten en FOMO (Fear Of Missing Out – en terecht!) nemen het dan direct van mij over.

Niksen, aanrommelen en opladen door alleen-tijd

Heerlijk om te doen en al na een paar uurtjes klaar ik helemaal op. Gewoon weer ouderwets koffie drinken in bed, Instagrammen, muziekje luisteren en dansjes doen. Ongelofelijk hoe snel je daar het positieve effect van voelt en dat je er direct weer tegenaan kunt. Ik bemerkte direct een berg vlinders voor mijn lief (exit muurtje), besprak mijn ‘dingetjes’ luchtig tijdens een wandeling en het helpt ook dat we samen ontzettend hard en flauw kunnen lachen.

@Viktor Talashug