Dierentuin

Laat ik voorop stellen: ik ben gek op dieren en dol op de natuur

Mijn tuin is van een wild bloeiende soort en eerder organisch dan strak aangelegd. Geen kiezelstenen, steriele elementen of een strakke heg op de millimeter voor mij. Ieder levend wezen is welkom - het hek staat letterlijk open. Er is een feng shui vijvertje, vele bijen- en vlinderstruiken en een sappige (mossige) grasmat. Daarnaast gezellig tegelwerk waarvan de voegen blonken voordat ik deze website startte en die nu een groene zachte isolatie hebben... (als je voegen schoon schraapt merk je pas wie daar allemaal wonen: de duizendpoot, mier, pissebed, regenworm en emelt)

Schiet eens op – nu willen we het weten ook

We beginnen met de kleinste rakkers en we stomen door naar het grote geschut. Voor het gemak doen alle insecten, vlinders, vleermuizen en tuinvogels niet mee. Net als de slakken met en zonder huisje, de engerlingen die mijn dahlia’s verwoesten. We focussen ons op alles dat spontaan en verrassend is, zowel positief als negatief. Daar gaan we.

1. Plakka & Slakka – 2 vrolijke peddelaars

Onze eerste vijverbezoekers waren een stel salamanders. Ons vijvertje is een veredelde metselkuip en kent behalve wat water 2 kuipplanten. Hoe groot was onze vreugde toen we deze 2 vriendjes de rugslag zagen oefenen. Bedenk dat we enkel een droge sloot hebben op vijftig meter en verder geen waterpartijen. Hoe bijzonder is dat en dit was nog maar het begin.

2. Norbert meldt zich – een glibberige springveer

Er was nog ruimte in de plomp en daar was Norbert. Op een prachtige zomerdag zat hij verscholen onder de grijze container. Gelukkig rijd ik mijn containers altijd met de grootste zorg van hun plaats. Een eenmalig geplette pad heeft mij met afschuw geleerd oplettend te blijven. Norbert bleek geen pad te zijn volgens de wandelende encyclopedie (mijn pa) – we hadden te maken met een bruine kikker! Hij kreeg een eigen naam, naambord en habitat. Helaas hebben we onze kikkervriend dit jaar niet meer gezien. De koude winter heeft hem waarschijnlijk de das om gedaan.

3. Willibrord vult enthousiast zijn buikje

We wisten al dat er kattenbrokjes werden gejat uit het buitenbakje. Diverse buurtkatten stonden op de verdachtenlijst en het was wachten om ze op heterdaad te betrappen. Op een avond tijdens volle maan, stond ik in de bijkeuken met mijn buks (nee, grapje) en zag een vertrouwd silhouet langs trippelen. Hoog op de pootjes en met een behoorlijk drafje. Snuivend en grommend, net een klein locomotiefje. Ook lagen er vette zwarte drollenworstjes de volgende morgen... Welkom olijk egeltje! In mijn vorige huis – zittend onder de veranda op zwoele zomeravonden – hoorde ik voor het eerst het geluid van een egel onder mijn voeten en de vlonder. Geschrokken schoten mijn beentjes in de lucht en na even Googelen wist ik wie deze kabaalmaker was. Onvergetelijk.

4. Tinus de voskleurige straattoerist

Terwijl iedereen voetbal keek, staarde ik naar buiten. Wat zag ik daar voorbij golven op een zomerse avond, gezellig van bumper tot bumper op de parkeerplaats? Mijn eigen Mimi sloop er achteraan, zin in een lolletje. Ik vloog als een raket op blote voeten naar buiten, want deze Tinus moest ik van dichtbij bekijken. In ons vorige huis hadden wij een adhd-marter-koppeltje op en onder ons dak wonen dus ik wist wat voor vlees ik in de kuip had. Maar hier verwachtte ik dat niet. Tinus liet zich niet meer zien, maar wel ruiken… Mijn auto meurde ineens naar natte hond tijdens een ritje en ik besloot direct onder de motorkap te kijken. Ik meende eerst een bananenschil of een wrap te zien en dacht dat een monteur iets was vergeten. Bij nader inzien waren het hondenkluiven. En later nog een keer een kippenbot. Nou ja, liever een auto als voorraadkast dan vreterij aan de kabels. Een toiletblokje hangt nu te geuren onder de motorkap en Tinus lacht in zijn vuistje. Het verklaart ook de verdwijning van Norbert...

Dacht je dat het niet gekker kon? Lees dan vooral verder.

5. Diederik de sjaal...eh das

Mijn buurtjes gebaarden druk of ik even naar hun tuin wilde komen kijken. Ik schonk Mimi een vernietigende blik en vreesde dat ze iets had aangericht. Eenmaal daar, zag ik een grasmat vol graafgaten en vrolijk gedeponeerde keutels. De buren dachten aan een das en de buurvrouw had ‘s nachts gesnurk gehoord. Een das? Het moet toch niet gekker worden? Die zijn groot (ze kunnen wel 80cm lang worden en tot 16 kg wegen) en behoren tot de familie van de marterachtigen. Dassen graven engerlingen en emelten uit, net als sappige regenwormen. Een paar dagen later had Diederik zich door mijn gesloten tuinhek weten te wurmen, want ook mijn gazon had gaten. Niet erg, want ik heb de slechtste grasmat van de straat en ik zie het als een grote eer.

Dikke pret in onze dierentuin

We kunnen wel entree gaan vragen! Achteraf weet ik precies waar de dassenburchten zijn, ik wandelde er in het voorjaar vaak langs. Ik meende vossenholen te zien, maar wat wist ik er toen van? Helaas heb ik geen foto’s van onze dieren, behalve van wijlen Norbert de kikkert. Vreterij en uitwerpselen zijn daarentegen voldoende bewijs dat deze dieren echt in onze straat leven en behalve de das heb ik ze allemaal gespot.

Dan rest ons nog nr. 6 - een gevederde vriend

Volgens vertrouwelijke bronnen schijnt er actie in de avond te zijn geweest, in de boomwal waar onze straat aan huist. Mensen keken en schenen met zaklampen. Een ransuil? Aangezien ik niets gezien of gehoord heb om dit te bewijzen, houd ik een slag om de arm. In de tuin van mijn vorige huis zat een nest ransuilen en ik weet hoe ze klinken, ogen en zich gedragen (zie foto). Ze verlieten hun roestplek dat het een lieve lust was en door hen werd ik dol op uilen. Het zou magisch zijn als ze hier nu ook blijken te zitten en ik laat het weten als ik ze heb gespot.

Nu ga ik eventjes mijn auto verplaatsen – ruimte maken voor een olifant.

@missnienox

Heb jij ook een bijzonder dier in je straat of tuin gezien? Ik ben heel benieuwd.