Dit is voor de dapperen die weten hoe het voelt en diegenen die erover durven te lezen. Zij die niet wegkijken en contact zoeken en zij die de pijn kennen van eenzaam of alleen zijn. Eenzaamheid hoort bij het menselijk bestaan, hadden we dat als kind maar geleerd of meegekregen. Gelukkig is er hoop, want al kun je een eenzaam gevoel niet voorkomen, je kunt het wel iets draaglijker maken. En je bent niet helemaal alleen, want ik denk aan jou.
De buitenwereld draait door en jouw wereld lijkt stil te staan
‘Eenzaamheid is je niet verbonden voelen. Je mist een hechte, emotionele band met anderen. Of je hebt minder contact met andere mensen dan je wenst.’ (Bron: Eenzaam.nl)
Eenzaamheid is een gevoel dat je kunt hebben als je alleen bent, maar dat hoeft niet. Ik kon mij vroeger midden in een groot gezelschap intens eenzaam voelen, maar ook binnen mijn liefdesrelatie. Het is een vreselijk naar gevoel, alsof je voor een ander niet (meer) bestaat.
Er echt alleen voor staan - volledig op jezelf - het kan je de adem benemen
Zeker als je eerder nooit werkelijk alleen bent geweest. Omdat je weduwe bent geworden of weduwnaar. Of je bent je grote liefde verloren aan een ander. En misschien ben je altijd single geweest en weet je niet beter, toch kun je het gemis voelen van een gezin of een maatje. Je hebt het gevoel dat een ander je niet werkelijk begrijpt en daardoor voel je je extra alleen. Het gevoel buitengesloten te worden en je anders te voelen dan de rest, is een eenzame gewaarwording.
Wat voor de ander vanzelfsprekend lijkt te zijn (gezelschap), zorgt in jouw leven voor een intense leegte en het kan je zelfs laten bevriezen van angst. Niemand anders om de verantwoordelijkheid bij neer te leggen - alles rust nu op jouw schouders - ga er maar aan staan. We kunnen er pas echt over meepraten als we het zelf hebben meegemaakt. Probeer nooit te oordelen over een ander en wees voorzichtig met ongevraagde adviezen, ook al bedoel je het goed. Luisteren helpt en er simpelweg voor iemand zijn. Vergeet ook niet dat iedereen anders reageert en zijn eigen portie krijgt in het leven.
Het gras lijkt altijd groener aan de overkant
Dat is het niet. Wanneer je de moeite neemt of spontaan in gesprek raakt met een ander, merk je al snel dat ieder huisje zijn kruisje heeft. Mensen lopen niet graag te koop met hun 'lastige' emoties en het staat niet op hun voorhoofd geschreven. Toch – als je opmerkzaam bent – zie je wel of iemand een beetje eenzaam is. Diegene wordt stiller, reageert niet of lauwer. Of iemand overschreeuwt zijn ellende en je wordt overladen met prachtige inkijkjes van een 'bruisend' leven op social media.
Er wordt gevlucht voor eenzaamheid en in volle vaart gestruisvogeld. Mensen blijven in slechte of disfunctionele relaties zitten om maar niet alleen te hoeven zijn (ik deed dat onbewust ook), terwijl je daardoor juist jezelf verlaat. Wanneer je je partner plotseling verliest aan de dood of aan een persoonlijke crisis dan sta je er keihard alleen voor. Je kunt dan nog zoveel mensen om je heen hebben. De enige die jij wilt, is de enige die er niet meer is.
Eenzaamheid en je eigen gezelschap
Ik las ergens dat eenzaamheid eigenlijk inhoudt, dat je niet zulk leuk gezelschap voor jezelf bent… Dat klonk best hard! Want je was al eenzaam, je vond jezelf daardoor misschien wel zwak en mislukt en dan lees je ook nog eens dat jezelf niet leuk genoeg bent voor jezelf. Deze moest even indalen en ik kan nu zeggen en voelen dat deze uitspraak waardevol is en klopt. Je mist dan misschien de ander(en), maar je hebt tegelijkertijd ook de sleutel in handen. De sleutel van de poort die naar jou leidt, zodat je minder hoeft te lijden. Jij bent zelf de sleutel.
‘Don’t wait for someone to bring you flowers. Plant your own garden and decorate your own soul’ – Luther Burbank
De tweede man van mijn oma – mijn nieuwe opa – vertelde mij als tiener iets bijzonders. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Toen ik opmerkte dat ik mensen die in hun uppie zaten (in de koffiehoek van de Hema of op een terras) zo sneu en zielig vond, liet mijn opa een stilte vallen. Ik merkte dat hij zorgvuldig zijn woorden koos en hij legde me vriendelijk uit dat die mensen niet altijd zielig waren. Hij was er zelf - eerder als verse weduwnaar - snel aan begonnen die hobbel te nemen: in je eentje iets lekkers bestellen in een restaurant. “Verdien je dan geen lekker kopje koffie meer of een stuk appeltaart als je alleen bent? Waarom mag je niet goed voor jezelf blijven zorgen als een ander dat niet langer doet? Ieder mens is het waard!” Deze opa was nooit spraakzaam over emoties, maar deze les was wijs en onvergetelijk.
Wees lief en zorg goed voor jezelf
Koop die mooie bos bloemen of die zachte sjaal voor jezelf. Zet je lievelingsmuziek op en dans in je eentje. Bel die vriendin of kies ervoor om alsnog aan die activiteit deel te nemen. Ga het gesprek aan over je eenzame gevoel met iemand waarbij dat veilig voelt. Een luisterend oor en exclusieve aandacht voor jou. Dit kan een groot verschil maken. Trek je niet terug, zelfs al lijkt dat de beste optie, want daardoor worden het gemis en de afstand alleen maar groter.
Eenzaamheid is een gevoel en gevoelens komen en gaan
Als een golf kan het je overspoelen, door een herinnering, een liedje uit een verdrietige periode of een vergeten foto. Je bed dat leeg en koud blijft en niemand die je in de ochtend een goedemorgen wenst. Dat is soms gewoon om te janken en je moet er doorheen. Het kan dan helpen om even met je ellendige gevoel te gaan zitten. Gewoon je tranen laten gaan, met een kaarsje erbij en een kopje thee en wat troostende chocolade. Wees lief voor jezelf en daarna kun je er weer even tegen.
Ken jij iemand die eenzaam lijkt? Vergeet niet dat de kleinste gebaren de grootste zijn!
Een glimlach, een gesprekje op straat, een compliment, een lief kaartje of spontane hulp. Eenzaam is niet zielig, het verdient alleen iets meer liefde. Wat voor jou een klein vriendelijk gebaar is, betekent voor de ander een wereld van verschil. En vrees niet de enige te zijn, je voelt je misschien eenzaam maar je bent niet alleen.
Een virtuele knuffel voor jou @missnienox
P.S. Deze druilerige dag verdient een extra blog.
Herken je je in bovenstaande? Schroom niet om jouw ervaring te delen.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi verhaal weer, ik heb het twee keer gelezen. Ik kan heel goed alleen zijn, voel me in grote gezelschappen minder op mijn gemak. Ik voelde me op dat soort momenten, maar ook op andere momenten best weleens eenzaam, anders dan anderen. Door meer inzicht in hoe ik zelf in elkaar zit en gesprekken met anderen heb ik geleerd dat meer mensen dingen moeilijk vinden die ik ook lastig vindt. Of weer andere gebruiksaanwijzingen hebben. Echt open zijn, me kwetsbaar opstellen, me uitspreken, ik vind het nog steeds niet altijd makkelijk. Maar als ik het wel doe, dan levert dat bijna altijd veel positiefs op. Begrip, meer verbinding, echt goede gesprekken, inzicht en veel minder het gevoel anders of raar te zijn. Minder gevoel van eenzaam zijn daardoor ook. Heb de gelukkige omstandigheid van lieve mensen om me heen die me goed kennen, dat scheelt enorm. Dank voor dit verhaal en stof tot nadenken!
Lieve Gerda, heel erg bedankt voor je dappere en openhartige reactie. Dat waardeer ik echt, want eenzaamheid is nog vaak een taboe en een gevoelig onderwerp. Het bespreekbaar te maken helpt inderdaad, net als het delen van je eigen gevoel, hoe eng dat soms ook voelt. Fijn dat jij veel lieve mensen om je heen hebt, dat is een cadeau. Jouw bedankje voor mijn verhaal is voor mij een cadeau, daar doe ik het voor!
Mooi geschreven, ik ontdek je site nu pas, ik ga het vaker bezoeken en lezen, dank je wel groetjes Ivonne ( sindy_collector
Lieve Ivonne, dank je wel voor je compliment en leuke reactie! En wat leuk dat je mijn site hebt ontdekt. Ik wens je veel leesplezier.