Het geheim van geluk

@Sigmund

Reflectie en jezelf uitdagen

Eerst moest ik natuurlijk over mijn liefdesverdriet heenkomen en onderzoeken waar en waarom het misging. Het waarom was me al bekend en het wanneer kwam eerder op mijn pad dan ik toen wilde toegeven. Vlotjes kleine rode vlaggetjes negerend zag ik met terugwerkende kracht dat alles in essentie al aanwezig was. De onmogelijkheid.

Doe wat je niet durft en wees trots op jezelf

En dat deed ik; de laatste horde op mijn single-moeder-pad was alleen met de kinderen op vakantie gaan. Nadat ik afgelopen jaren alles op mijn to-do-lijst had afgevinkt bleef dit ene hete hangijzer over. Eigen huis, financieel onafhankelijk, een mooie baan en een gezellig warm thuis. Check! Vakantie (en vele andere acties) benaderde ik altijd vanuit energie of eigenlijk mijn gebrek aan energie en hoe ik dat klusje alleen moest klaren zag ik lang niet. Ik ben namelijk de perfecte rechterhand, ik gedij het best naast iemand, als volwaardig lid van team 'wij kunnen de wereld samen aan'. Nu ben ik zelf leader of the pack geworden.

@Rui Silvestre

Wie bestuurt dan de auto?

Wie bestuurt de auto als ik instort qua energie of migraine? Nou niemand stortte in en ik bestuurde mijn oldtimer gewoon zelf met verve. Mijn gouwe ouwe autootje bracht me naar de Efteling en weer terug. Bijna zes uren (in totaal) een ronkend motortje en een trotse bestuurder. Al mijn rampscenario’s kwamen niet uit, ik had ze dan ook fanatiek herschreven met positieve affirmaties en vele bedankjes achteraf. Zelfs mijn vader had ik ingezet, met zijn pasfoto op een prominente plek zorgde hij voor verrassend goed weer en een veilige rit.

Waar willen jullie heen op vakantie?

Niet langer tegengehouden door geldtekort, angstteveel en andere onmogelijke randvoorwaarden deed ik het dit jaar anders. De kinderen kozen unaniem voor de Efteling en ik voor een luxe familiekamer voor drie dagen. Als de kinderen blij zijn ben ik het ook, in dit geval dan, want ik houd van het sprookjesbos en mezelf uitdagen zo nu en dan. Eindelijk kreeg ik terug het gevoel van vakantie en ouderwetse voorpret na de serieuze reservering. Ik deed weer mee met het 'echte' gezinsleven.

@Xan Griffin

Rijangst en spanning

Ja ik bouwde veel spanning op toen de vertrekdatum naderde. Autorijden bezorgt me angst, het is bij mij genetisch (iets met overerven) en ik doel niet op vertrouwde ritjes. Het gaat om onbekende ritten ver weg waarbij in mijn optiek van alles fout kan gaan. Vroeger had ik mijn exen als enthousiaste chauffeurs, nu heb ik niemand, behalve mezelf. En al ben ik een goede chauffeur, het heeft te maken met een oude auto en de focus op de weg die mij bergen energie kost. En opgebouwde stress in het vooruitzicht, want succesvolle rit of niet, de volgende keer ben ik net zo gespannen.

Beslagen autoramen en stortbuien

Na een helse rit (lees: een constant van binnen beslagen auto in de stromende regen, met een vastgeklemde handwisser in de aanslag en de kachel op 40 graden, de airco is wijlen) parkeerde ik drie uren later oververhit en gutsend van het zweet op de parkeerplaats van Bosrijk Efteling. Pas toen kon het genieten beginnen, daarvoor had ik mijn verstand op nul en overleven. Dat het regende met de prognose dat het dat alle dagen zou blijven doen, blokte ik. Pick your battles, want het is zoals het is. Het hielp wel enorm dat mijn kinderen fijne reisgezellen zijn en hielpen bij het navigeren.

Symbolica @Daan Schrikker

Drie prachtige Efteling dagen

Het park was fantastisch mooi en het stopte met regenen toen we de auto uit sprongen. De wachtrijen waren minimaal, we mochten bij Droomvlucht zelfs gewoon blijven zitten voor de volgende ronde. We gingen overal in en haalden alles uit de eerste dag. Toen het ‘s avonds opnieuw begon te regenen genoten we van onze luxe familiekamer. Ligbadje hier, snackje daar en vroeg het bedje in voor een energieke dinsdag en woensdag.

Daag jezelf uit, want een ander doet het niet voor je

Daarom ging ik in de Baron1899, maar eerst ouderwets in Joris en de draak, hotseklotsen in een bruut tempo over de schuddende houten achtbaan. Daarna mijn gevreesde Baron en vooral het naar beneden vallen leek me doodeng, maar ik moest het doen. Mijn kinderen – true daredevils – kon ik niet in de steek laten en ik besloot gelijk in de ochtend zo gek te zijn om deze bruutste attractie uit te proberen. Geen spijt van, enkel een vervullend gevoel van trots.

Baron1899 @Remy Gieling

Ben jij er ook ingestonken?

Een vriendelijke vader was er ook ‘ingeluisd’ en we kwamen naast elkaar te zitten in het horrorbakje. Ook zijn ogen spraken WAAROM? en dat bleef ik me afvragen toen we de helling opschoten en daarna (inderdaad) te pletter vielen in de mist om daarna soepel door te glijden zodat de rest een makkie was. Gelukkig was ik niet de enige giller en al was ik dat wel, het luchtte heerlijk op.

Doe de python ook nog maar een keertje

Nou daar werd ik wel eventjes misselijk van, net als Villa Volta een uitdaging bleek voor mijn verstoorde evenwichtsgevoel. Vogelrok (of moet ik Vogelkots zeggen) liet ik om die reden links liggen, die achtbaan in het donker heeft me ooit kotsmisselijk gemaakt voor uren en uren. Dus nee, bedankt. Toen vond ik dat de Baron nog wel een keertje kon. Dit was wel na een dik uur rusten op een bankje, omdat mijn migraine/spanningshoofdpijn was ingetreden, maar ook die kon me niet kleinkrijgen. Lang leve de paracetamol, al doet het niet veel maar alle beetjes helpen. Je verstand op nul kunnen zetten heeft echt voordelen (ook voor de souvenirwinkels kan ik zeggen).

Fata Morgana @Remy Gieling

Zelfvertrouwen en dankbaarheid

Dat is wat ik voel voor deze bijzonder geslaagde vakantietrip met mijn kinderen. Zij hebben alle attracties tig keer bezocht en we hebben lekker op het park gegeten en gedronken. Dat is vakantie. Uiteraard had ik ze geplaagd met het idee van de hele dag meegebrachte krentenbollen eten en pakjes drinken en natuurlijk namen we wel iets mee, maar we kochten ook genoeg. Dat dit financieel mogelijk was gaf me een rijk en trots gevoel. Ik ben dankbaar voor mijn financiële vrijheid omdat ik jarenlang anders heb gekend en deze eerste echte vakantie samen was een groot succes.

Not a single moment

Ik heb me geen enkel moment alleen gevoeld tussen de ontelbare gezinnetjes. Ook zag ik genoeg andere singlemoeders en vaders. Ik had enorm veel sjans (jazeker, mijn kinderen viel het ook op) en bijna iedereen keek of wees openlijk naar mijn neonroze Sketchers sneakers. Het voelde alsof ik magnetisch was en dat is niet voor het eerst en zeker niet voor het laatst. Er hing magie in de lucht en niet alleen bij Droomvlucht, het Sprookjesbos, Fata Morgana of bij de Aqua Nura fontein.

@MissNienox

Terug naar de start

Mijn vakantie is dus geweldig begonnen ondanks alle stress ervoor of misschien juist dankzij al die ellende op mijn bordje (er was meer maar dat houd ik wijselijk voor me). Ik heb me inmiddels alweer enorm laten inspireren door verschillende wijze mensen op YouTube en dankzij geweldige boeken. En wat heeft bovenstaande mij precies doen inzien?

Ik ben klaar voor de liefde en mijn mooiste leven

Daar verandert een ander helemaal niets aan en daarom ga ik lekker door met wat ik doe. Mijn eigen pad bewandelen, mezelf zijn, heel veel lol hebben (en idiote hilarische dansjes doen waar ik zelf nog het meest om moet lachen helaas) en nieuwe acties ondernemen. De sterren staan uitstekend, ik voel me sterk en gloei er zowat  van. Ik heb opnieuw dingen geleerd en zal altijd blijven leren en mezelf ontwikkelen.

Ik leef!

Een levenslustig groetje @missnienox

P.S. Meer lezen over geluk en positiviteit? Dan vind je de volgende blogs vast ook interessant:

Altijd in het nu

MissNienox 5000 bezoekers!

Het beste advies ooit

De wet van de aantrekking - dromen komen uit