Wat wil jij? Geen december-stress

Foto @Jonathan Borba

Wat wil jij niet?

Het gekke is dat we beter weten wat we niét willen. Maar of we daar altijd naar luisteren is een ander blog...eh verhaal. Door te ontdekken wat we niet meer willen, maken we ruimte voor een keuze uit ons hart. Misschien is dat voor jou alleen-tijd, geen verplichtingen of juist naar alle feestjes gaan? Iedereen heeft andere wensen en prioriteiten omdat niemand hetzelfde is. En dat is maar goed ook.

Aan wie ben je iets verplicht?

We denken (het voelt vaak zo) dat we allemaal verplichtingen hebben met de feestdagen. Omdat het ieder jaar zo gaat, keer op keer. We kiezen vanuit gezelligheid, medelijden of omdat het zo hoort. Helaas doet gezelligheid niet altijd mee aan de party. Verplicht gezellig doen is lastig vol te houden als het langer dan een paar uurtjes moet duren. Een plicht is iets wat je moet doen, maar wie bepaalt dat eigenlijk?

Moeten – verplichting – geweten – schuldgevoel

We denken dat we van alles moeten. Of nee, we denken daar misschien niet eens over na, we doen het gewoon. Het is een vast gegeven dat je beide kerstdagen de deur uit gaat of sinterklaas altijd op dezelfde manier viert en dat is prima als je je daar goed bij voelt. Wanneer je daarentegen druk en stress voelt bij het vooruitzicht, krab dan eens op je bolletje. Misschien ben je bang voor een slecht geweten of knagend schuldgevoel wanneer je niet voor jezelf kiest? Als je enkel voor de ander kiest en je eigen wensen negeert voel je je net zo slecht. Dat kan toch beter?

Foto @Wonderlane

De automatische piloot

Er was eens een vrouw – Betsy – de ideale automatische piloot. Al had ze geen vliegbrevet, ze vloog december aan als een pro. Routineus regelde ze alle (en dat zijn er veel) cadeautjes, kerstmaaltijden en organiseerde ze ontelbare uitjes en etentjes. Betsy had alles onder controle. Op papier zag alles er perfect uit, net als haar huis en haar outfit, maar ze haatte het.

Wat wilde Betsy?

Zij wenste in stilte dat die rotmaand maar achter de rug was, dan kon ze weer ademen. Niemand die iets aan haar merkte, want iedereen rekende op haar. Betsy regelde alles en zo kwam het altijd goed. Maar niet voor Betsy. Zij wilde eigenlijk helemaal niks bijzonders. Gewoon één dagje thuisblijven met de kerstdagen. Bankhangen in pyama, binge-watchen en ‘s avonds pizza of een simpel stamppotje, maar dat kon ze toch niet maken tegenover de familie, haar kinderen en man? Daarom bleef ze doen wat ze deed en kreeg ze wat ze altijd kreeg. En dat was?

Wat je krijgt als je niet luistert naar jezelf

Niet de hoofdprijs, dankbaarheid of voldoening. Nee, een knagend of zichzelf volvretend innerlijk stemmetje dat zó graag gehoord wil(de) worden. Vroeger vierde ik kerstmis zoals ik dacht dat het hoorde. Beide dagen uit huis met familie en schoonfamilie en mijn eigen prachtig versierde huis zag ik amper. Daar werd ik niet gelukkig van en mijn geliefde kerst werd een 'zwaar ding'. Totdat ik besloot het voortaan anders te doen: we nodigden de familie een dag bij ons thuis uit. Ook de kinderen vonden het fijn in hun eigen omgeving inclusief drie versierde kerstbomen. Met als pluspunt dat de kerstdepressie bij ex niet oplaaide want er was visite om te vermaken. Ik heb geen seconde spijt van deze kerstige ommezwaai.

Foto @Juliette F.

Eindeloze diners en kerstdagen

Een héle kerstdag op visite is een uitdaging om (gezellig)  vol te houden. Zeker met kleine kinderen of pubers, want die hebben daar weinig trek in (de snacks uitgezonderd). Vroeger duurden deze dagen met visite eindeloos en als je niet van bordspelen hield dan onderging je de kerstfilms voor de tigste keer braaf. Niks mis mee natuurlijk, maar het kan anders. Kies enkel een kerstbrunch of lunch samen. Zo houd je stukjes dag over voor jezelf en het eigen gezin. Lekker uitslapen, wandelen in het bos en ‘s avonds aan je eigen eenvoudige dis. Gewoon doen!

Wie zegt dat het zo hoort?

Meestal ben je dat zelf. Herstel: het zijn de traditionele (familie)stemmen in jou. Wat is jouw geluid in deze symfonie? We hebben zoveel trouwe aangeleerde tradities en gewoontes rond de feestdagen opgebouwd en dat is prachtig als je daar van houdt. Maar benauwen ze jou? Begin dan gewoon je eigen traditie en breek de boel lekker open. Iemand moet/mag de eerste zijn.

Foto @Jessica Lewes

Alleen met kerst

Dat is toch zielig of triest? Ja, dat kan zo voelen als niemand aan jou denkt en het voelt alsof je vergeten wordt... Stelletjes en gezinnen staan niet altijd stil bij mensen die alleen zijn. Men denkt eerder aan ouderen, maar ik heb kerstmis (een van de twee dagen door co-ouderschap) al vaker onopvallend in mijn eentje doorgebracht. Er kraaide geen haan naar (wel een kerstkalkoen) en ik was daar vast niet alleen in. Het eerste jaar vond ik 'kerst in mijn eentje' een horde die ik moest nemen en ik was best trots op mezelf dat ik dit kon. Maar ook met een relatie waarin je het niet samen kunt vieren, blijft er een 'kinderloze' kerstdag over. Gelukkig zit je nog wel in elkaars hart en dat voelt stukken anders. Mijn kerstdag alleen voelde desondanks prima, want ik had immers al een gezellige kerstdag met mijn kinderen achter de rug. Voor een ander kan dit heel anders voelen, zeker in rouw of eenzaamheid. Als kerstmis ook eenzaam voor jou voelt, ben ik in gedachten bij jou.

Opnieuw een kerst zonder mijn pa

Dit wordt de derde kerstmis zonder mijn vader. Normaal zag ik hem altijd wel op één van de twee kerstdagen of anders ervoor of erna. In mijn vrijgezelle kinderloze jaren heb ik vaak een kerstdeel bij mijn ouders rondgehangen. Ik mis mijn pa steeds meer, zeker in december met alle melancholie. Sindsdien nodig ik mijn moeder altijd uit om een kerstdag bij mij te vieren. En ik regel dat op tijd zodat ook mijn 3 kinderen erbij zijn. Als één (of meerdere) van je kinderen op zichzelf woont én je hebt co-ouderschap voor de andere, is dit soms best een puzzel. Dit jaar heb ik het nestje gelukkig weer vol en compleet. Wat een rijkdom!

Foto @Priscilla du Preez

Pro-actief en voorbereid is het halve werk

Meestal liet ik het – als vrije vogel en anti-planner – erop aankomen met afspraken maken. Als liefhebber van lege agenda’s en vrije dagen trok ik dan regelmatig aan het kortste eind. Oudste zoon had bijvoorbeeld andere plannen of moeders zou beide dagen gestrikt zijn voor kerst. Nu ben ik pro-actief en heb ik mijn plannen op tijd gemaakt, dat scheelt absoluut stress. Naar jezelf luisteren en in actie komen geeft een goed gevoel.

Je hebt zelf de regie met de feestdagen

Echt! Misschien voelt het de eerste keer gek om het anders te doen, maar het went snel. Kook de sterren van de hemel als je dat leuk vindt en anders ga je lekker uit eten of houd je het eenvoudig. Met een mooi servies, tafelkleed + servetten en kaarsjes zien die soep en stokbroodjes + smeersels er sowieso feestelijk uit. Het gaat uiteindelijk om de gezelligheid, het samenzijn of tevreden met jezelf zijn. It’s that simple!

Foto @Liza Springer

Wat doen we met al die verplichte cadeautjes?

Tja, dat is helemaal aan jou. Als de kinderen groter worden verandert ook dat verplichte element. Ik hoor zo vaak om me heen dat mensen een fortuin uitgeven aan verplichte cadeaus en dat ze niet weten waar ze de tijd (en inspiratie) en het geld vandaan moeten halen. Waarom ga je er dan mee door? Kaart het onderwerp aan en doorbreek de verplichte gewoonte. Een kleinigheidje geven kan net zo goed of je onderneemt samen een activiteit. Met zo'n belevenis creëer je nieuwe herinneringen en een (sterk) verhaal voor later.

En als je tóch iets geven wilt - waarom wachten?

Wij vieren bijvoorbeeld geen sinterklaas (ik ben een kerstkind), want niemand heeft die behoefte nog. Mijn dochter krijgt ieder jaar een make-up adventskalender en dit jaar een wat duurdere van Yves Rocher. Deze heeft ze nu al gekregen, want voor 1 december. Zoonlief kreeg tegelijk een gewenst bouwpakket van een vliegtuig, kan ie lekker in de kerstvakantie mee bezig. Verder geen cadeautjes in december. Wel hangen er lekkere dingen in de boom en de bioscoop krijgt vast een paar bezoekjes. Zo komen we de feestmaand relaxt door op onze eigen wijze.

Foto @Stephane Juban