Had jij ze ook? Van die speciale mensen in je leven – 'toevallige passanten' - die achteraf gezien totaal niet toevallig waren. Sleutelfiguren die je een spiegel voor hielden, jou inspireerden of gewoonweg een onweerstaanbare aantrekkingskracht hadden. Noem het beschermengelen of zielsverwanten, feit is dat ze speciaal waren! Lees mee over subtiele boodschappers en vermomde leermeesters.
Foto: Adismara Putri Pradiri
Engelen bestaan en dat is altijd zo geweest
Denk jij bij een engel aan een transparante heilige figuur met veel wit, zilver en goud, rinkelende belletjes en knisperende reuze vleugels? Geweldig! Zij zijn vast een lust voor het oog en je kunt niet om ze heen. De engelen die ik hier bedoel zijn lastiger te traceren en ze zijn meester in vermommen. We kennen allemaal de uitdrukking de ‘beschermengel’ en die neemt vele gedaantes aan. Stel je daarom open voor een bredere verschijningsvorm en blik eens terug op je leven.
De tijd leek stil te staan tijdens dat speciale gesprek, alles draaide om jullie twee
Alsof je in een vacuüm werd gezogen, rechtstreeks in het gesprek werd geslingerd. Ken je dat? Het enige dat overblijft zijn de woorden, de uitwisseling in blikken, gebaren en het weten. Je probeert zoveel mogelijke op te slurpen want je voelt aan alles dat dit een magische ontmoeting is, iets groters dan je kunt bevatten. Ik heb het hier niet eens over romantische liefde, al heeft universele liefde er zeker mee te maken.
Foto: Harli Marten
Je herkent iets in elkaar zonder dat je daar precies de vinger op kunt leggen
Het kan om iemand gaan die je daarvoor niet kende en die precies bij jou blijkt te passen. Er ontstaat een nieuwe vriendschap en jullie hebben aan een half woord genoeg. Of het is iemand die letterlijk op jouw pad verschijnt tijdens je dagelijkse ommetje; zoals de man met de hond. De overeenkomst tussen al deze passanten is dat ze tijdelijk zijn. Eenmalige ontmoetingen. Of ze zijn in je leven voor een bepaalde periode tot hun taak er op zit. Jij hebt iets te leren of dat is juist aan hen. Want ook jij kunt een sleutelfiguur zijn in iemands leven.
Leraar, speciale passant, meester, crone, sleutelfiguur, (bescherm)engel of zielsverwant
Allemaal benamingen voor ‘diegene waarom alles draait’, iemand die verschil maakt in een ander zijn leven. Ongelofelijk maar waar! Zijn er jou al een paar te binnen geschoten? Bijvoorbeeld die lieve juf op de basisschool die wel naar jou omkeek, de moeder die jou welkom heette toen je oudste voor het eerst naar school ging of de man die voor jou de wegenwacht belde toen je je mobiel vergeten was. Het zijn engelen in vermomming.
Foto: Kajetan Sumila
De held, de engel, de ziener, de geliefde, de trooster of de boodschapper
Ik herinner me de man met de krant die mijn kantelende loodzware winkelkar inclusief dreumes opving op de parkeerplaats. Zijn krant had hij onderweg weggesmeten en hij was mijn reddende engel. Mijn 2 fantasievriendjes toen ik klein was – Lakka & Mischa – ik praatte met ze en ze bleven me trouw. Ik heb deze beschermvriendjes later in mijn leven royaal gedeeld met mijn liefdes. Lakka ging mee op uitzending naar Eritrea om mijn lief te beschermen. Nee die twee engeltjes zijn nooit ergens te beroerd voor en dat maakt ze zo speciaal.
Even serieus – sleutelfiguren zijn meestal van vlees en bloed
Ze stappen op een dag gewoon je leven binnen om je daarna verward achter te laten. Verward in de positieve fris opgeschudde manier dan. Je hebt nieuwe kaders gekregen en je voelt je beter dan ooit. Een heerlijk gevoel! Omdat je liefde hebt ontvangen, soms compleet woordeloos - een lief klein gebaar of een tedere omhelzing. Deze passanten zijn geweldige sneeuwbol-schudders. Ze laten alles in jou wervelen en stromen. Je komt weer in contact met je ware (liefdevolle) kern of je voelt gevoelens en denkt gedachtes waarvan je het bestaan niet wist. Wauw!
Soms besef je pas jaren later de volledige impact die iemand op je had
Op het moment heb je het misschien als storend ervaren, maar gaandeweg zette je jouw weerstand opzij en opende je jezelf. Iemand kwam voorbij jouw muren en dat gebeurde helemaal vrijwillig. In andere gevallen schuurde het en zat je niet te wachten op die spiegel. Toch klonk dat kleine stemmetje diep in jou en je luisterde voor de verandering. Op zulke momenten kan er een helder weten zijn van het magische dat zich aan het ontvouwen is.
Foto: Designecologist
Koester jouw herinneringen en bewaar ze op een speciale plek in je hart
Behalve mijn oma - de wijze crone – kwamen er andere engelen op mijn pad. Tijdelijk en kortstondig geluk. Jammer dat ik geen foto’s heb van de bijzondere leraressen op mijn pad, maar ik kan over ze vertellen zodat ze een gezicht krijgen. Beide sleutelvrouwen kwamen in een levensfase waarin ik niet op mijn best was. Mijn hart schatte ze op waarde en niets in mij twijfelde aan hun serene stille kracht. Toch besefte ik pas later hun werkelijke impact op mijn leven. Ik zou goud geven om ze opnieuw te zien, al weet ik dat het juist de sleutel is dat ik ze nooit meer zal ontmoeten.
'Oma Kip' – yogalerares van 80 met de levenslust van een jong meisje
Eigenlijk heette ze Gerda, maar de kinderen noemden haar 'oma Kip' (iets met een kolonie kippen). Ze zei dat ze honderd kinderen had, maar ze verwees naar alle bijgewoonde bevallingen, in haar rol als yoga-docente/ontspannings-coach. Oma Kip was een echte paradijsvogel, fladderig, naïef, spiritueel maar ook levenswijs. Ze las mijn aura tussen onze yoga poses door en ze riep enthousiast: "Jouw aura is groot en sterk en ik zie alle mogelijke kleuren!" Dat klonk mij als muziek in de oren! Ik was toen singlemoeder, had liefdesverdriet en voelde me verre van ok. Gerda bracht me terug in contact met mijn sterke lijf en voelde en benoemde mijn grote potentie.
Iedere dag kwamen Jozef en Maria een stapje dichter bij de stal in Bethlehem
Haar leukste verhaal ging over haar kerststal en het liefdespaar dat in de slaapkamer startte en gaandeweg de dagen richting kerstavond steeds letterlijk een stukje opschoof. “Jozef en Maria zijn er bijna!” riep ze daags voor kerstmis. Oh lieve Gerda, ik mis je gekke verhaaltjes en je stabiele verbinding met het leven en je levenslust. Een sprankelend meisje van bijna 90, zo herinner ik me jou en je was op het juiste moment in mijn leven.
Foto: Anne Nygard
En toen zat ik ineens ‘opgescheept’ met ene Joke…
We maken een sprongetje in de tijd naar 2014. Mijn ex verzamelde Japanse Arcade speelkasten en er zou een koper komen. Sterker nog: vlak voor kerst stond er een halve familie op de stoep, onbekende mensen welteverstaan. In die tijd was ik totaal niet sociaal, extreem overbelast en geen leuk gezelschap. Vandaag sta ik open voor iedere interessante ontmoeting, maar toen was ik een gesloten oester. Alles in mij ademde weerstand en ik zat niet te wachten op ongewenste visite. Mijn ex verdween met de zoon (koper) en zijn vader naar boven om de kast te demonteren en ik zat met 'de vrouw’ in mijn maag. Ik schaam me nog als ik eraan terugdenk, maar ik ga het niet mooier maken dan het was.
Net geopereerd durfde ze geen uren alleen thuis te blijven en ze kwamen van verre
Als uit een echt kerstverhaal liep ze tastend mijn wereld in, ze bleek blind en ik begeleidde haar naar een comfortabele stoel. Onder het drinken van een kopje koffie startte zij met vertellen en ontdooide ik. Mijn reserves en afstandelijkheid smolten ter plekke. Joke – met dezelfde naam als mijn moeder – was schrijfster. We raakten in gesprek over van alles en nog wat en het was net alsof we elkaar al jaren kenden. Zelfs de stiltes waren comfortabel.
Niet alleen ik was onder de indruk, zij ook
Haar man beschreef later onze houtkachel en dat ze die vast prachtig zou vinden. Haar vingers bevoelden de stenen. Joke hoorde in de stemmen van mijn zoon en zijn kameraad de puberteit en het plezier en ze vond mij heel bijzonder. Dat zei ze gewoon, ze benoemde wat er in mijn ervaring nooit benoemd werd: gewoon hardop zeggen wat je voelt bij iemand. Zonder voorwaarden of ongemak uitspreken dat iemand bijzonder is. Tijdens onze afscheidsknuffel vroeg ze of ze even aan mijn gezicht mocht voelen. Ik - in een voor mij nieuwe en uitbundige stemming - kon haar dat niet weigeren. “Ja het verbaast me niets. Jij bent echt een heel mooie en bijzondere dame. Dank voor je gastvrijheid en dat we elkaar hebben ontmoet!”
Foto: Stephane Juban
Daar zat ik dan met een warm hart omringd door kerstlichtjes, lichtelijk verward
Met het schaamrood op de kaken van mijn eerdere weerstand besefte ik dat ik iets heel bijzonders had meegemaakt. Ik voelde me intens dankbaar voor deze ontmoeting. Ring! De deurbel rukte mij meedogenloos uit mijn gedachtegang en daar was haar zoon. Hij heette (net als mijn droomvriendje) Mischa en drukte mij een exemplaar van haar laatste verhalenbundel in de hand. "Voor jou, van mijn moeder!" Ik kon alleen nog maar grijnzen van geluk.
‘Hier brandt de kachel’ – Joke Clazing
Elk jaar rond kerst pak ik het kleine boekwerkje erbij. Ik nestel me in mijn stoel met een dekentje en een kopje thee. Met een warm hart en intens plezier lees ik haar 3 korte verhalen en denk ik terug aan die koude dag in december jaren geleden. Joke inspireerde me om weer te gaan schrijven, ik begon plotselinge ontmoetingen als cadeautjes te zien en ik leerde om onbevooroordeeld nieuwe mensen tegemoet te treden. Dank je wel voor dit alles lieve Joke, ook voor je liefde en waardering voor mij als mens en vrouw. Puur uit het hart.
Tel je zegeningen en koester ze, zo krijg je er meer van. Echt waar! Want je weet nooit wie er morgen voor je deur staat of op je pad komt. Open je hart en open je deur. Vertrouw altijd op je gevoel dan kunnen er wonderen gebeuren.
@missnienox
P.S. Wie waren jouw sleutelfiguren of (bescherm)engelen? Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen.
Reactie plaatsen
Reacties